Mooiste telefoontje van het jaar!

Natuurlijk maakt iedereen zich vooraf voorstellingen van zaken. Hoe zal het allemaal gaan, gaat het lukken, gaat het goed, gaat het goed genoeg, hoe ervaar ik het afscheid nemen, kan ik dat wel, hoe zal de kenneltijd zijn, hoor ik dan nog wel eens iets over Dismo, heeft hij er geen last van als hij mij in Herpen hoort, ziet of ruikt (geen commentaar hierover, dat hoort gewoon bij honden!), lukt het allemaal nog een tweede keer, krijgt Dismo een goede match of eigenlijk liever een perfecte match want dat is waarvoor we het gedaan hebben, hoe lang gaat het duren, hoor je dan nog wel iets van en over Dismo, zijn er foto's, poehhhhhhhhhhhhhhhh. Iedereen? Dat week ik eigenlijk helemaal niet dus laat ik vooral voor mezelf spreken. Als een hond zo in je hart kruipt zoals Dismo dat bij ons gedaan heeft, laat je dat niet meer los. Bewust heb ik een tijdje niet meer over Dismo geblogd om het proces in alle vertrouwen daar te laten waar het hoort en het vooral niet te verstoren. Nu is het moment dat ik jullie dat stukje over Dismo ga bloggen en dat lukt nog steeds niet zonder traan, want wat heeft die hond een indruk achter gelaten. Maar nu zijn het gelukstranen want Dismo woont sinds 27 juni 2012 bij zijn nieuwe baasje! En dat voelt..........ja hoe voelt dat, te waanzinnig voor woorden! 2 April hebben we Dismo 'ingeleverd' bij Saskia voor het grote werk in Herpen. Regelmatig werd ik door Saskia op de hoogte gehouden en dat heb ik als zo verschrikkelijk waardevol ervaren. Dat is zo fijn, dat telefoontje, die mail, de berichten over de medische keuringen, over zijn ontwikkelingen, gedrag en......het ging allemaal goed! Vervolgens komt het bericht, als je nog wil knuffelen dan moet je dat op korte termijn komen doen want Dismo is klaar om gematched te worden! Een knuffeldag! Op naar Herpen, met Paul, Janne, Jetske en Okke. Paule gaf aan dat ze dat te emotioneel vond en liever thuis bleef en dat moet je ook respecteren. Het was een geweldige middag en het mooiste vond ik dat je zag dat Dismo zich in Herpen op zijn plek voelde, heel rustig, heel beheerst kwam hij aangelopen en daarna.......was het weer even helemaal mijn Dismo. Natuurlijk weer niet droog gehouden die dag terwijl het toch echt mooi weer was. Lekker met zijn allen naar het bos geweest en daarna een terrasje gepikt. Wat een prachtige hond en daarvan is niets overdreven! De match, Dismo heeft een match! Ze zijn werkelijk voor mekaar gevallen, het past zo goed! Dismo wordt middels externe trainingen door Inge verder getraind. Maandag 25 juni telefoon van Saskia! Dismo is afgelopen vrijdag voor het eerst op externe training geweest en het ging erg goed. Maatwerk moet natuurlijk nog wel getraind worden, maar het ging zo goed dat hij zich wel door de cliënt liet aanlijnen maar niet meer door Inge. Sorry Inge, maar dit is wat we willen horen, dit is zo Dismo! Het gaat zelfs zo goed dat Dismo vanaf woensdag 27 juni 2012 bij de cliënt blijft wonen. HET MOOISTE TELEFOONTJE wat je maar kunt krijgen. 4 Juli telefoon van Inge. Het gaat goed, het maatwerk verdient nog aandacht natuurlijk maar het gaat echt goed! En dan komen er foto's op facebook, externe training met Miep en Dismo! Als 5 dolle negers naar die computer, die vervolgens oververhit raakt omdat die foto's wel 150 keer bekeken worden. De foto's zeggen alles, de blikken van Dismo en Miep! En het commentaar van familie en bekenden, daar heb ik niets meer aan toe te voegen! Dit is waar we het voor gedaan hebben. Het verhaal Dismo is een droomscenario geworden en ik laat me door niemand wakker knijpen!!!!!!!!!!!! Wij alle 5, Marianne, Paul, Paule, Janne en Jetske wensen Miep en Dismo heel veel mooie jaren toe, tot ziens op de overdracht!

Een nieuw begin!

In Limburg hebben we last van wateroverlast, de sluizen staan open en de deuren kunnen niet meer dicht! Wat valt dit tegen en zoals ik het gisteren uit de grond van mijn hart zei: "Dit is KLOOTE1!" zo verwoordde Jetske het vandaag ook op school. (Laat je je eens 1 keer gaan, wat leren ze snel en ik zou toch moeten weten dat het lastig is ongewenst gedrag eruit te krijgen!)

Dismo is sinds gisteren, maandag 2 april 2012 in Herpen. En ja natuurlijk wisten we dat we het hiervoor deden en natuurlijk ben ik beretrots of apetrots, welk beest dan ook het trotst moge zijn, maar de tranen blijven biggelen. Een lach en een traan!

Ik was de voordeur nog niet door in Herpen of de waterval begon al weer voor de zoveelste keer, maar die lieve Dini en Ellis stonden meteen bij me om me te troosten. Heb niet heel veel van het verhaal meegekregen van Joyce en Karin (sorry dames), maar dat zal later nog wel bezinken.

Het is ons gelukt!

Een nieuw begin voor Dismo in Herpen en ik.......ga op zoek naar iemand of iets die die sluisdeur kan dichten. Kan tempo niet blijven sponsoren in verbruik van papieren zakdoeken, dat loopt te zeer in de papieren.

P.S. Allemaal bedankt voor jullie lieve, sms-sjes, mails, reacties en wat al niet meer.

Genieten met een zachte G, deel 2!

Wij vonden dat het weer eens tijd werd en veel tijd hadden we niet meer, want maandag 2 april is het inleveren geblazen voor Dismo en Diego. Dus pakken wat we pakken kunnen, je moet het tenslotte zelf maken! Lang leve Facebook, want via de chat kan gemakkelijk en snel een datum afgesproken worden en dat is vrijdag 30 maart 2012 geworden.

Kijk, het is natuurlijk logisch dat we naar ijssalon Florence gaan in Nederweert, kom op zeg.....dat ligt voor de hand om zoveel redenen dat het compleet overbodig zou zijn deze te gaan opnoemen. Maar de rest van de dag moet nog even ingevuld worden. We (Paul en ik) kijken even op de kaart en Paul komt met het lumineuze idee om bij restaurant De Wilgenberg aan de A2 in Weert af te spreken. Voor iedereen gemakkelijk te bereiken en midden in een prachtig bosgebied waar we mooi met de hondjes aan de slag kunnen. Half 1 want ik moet 's ochtends nog eerst afscheid nemen van de gasten van Oppe Winckel en Paul moet ook nog werken. Dus half 1, Weert naar het bos, daarna naar ijssalon Florence en afsluiten in Posterholt bij ons met gezellig kletsen en eten. Mooie planning maar de uitvoering is nog veel mooier!

Half 1 is iedereen keurig present, waarvan akte dat de Limburgers het laatst waren en dat natuurlijk niet onopgemerkt kan blijven. Diego, Dismo, Djessy, Django en Frank, ook wel bekend als de D'otjes en het F'otje, gaan "gecontroleerd" los en dan is het weer genieten van de bovenste plank.

Het mooie is dat af en toe de hondjes geroepen worden door hun eigen baas en dat ze allemaal goed reageren en de commando's keurig uitvoeren. Dat is eigenlijk nog het mooiste om te zien, want logisch, van dat uitrazen kan iedereen genieten maar dan ondanks die prikkels en uitdagingen terugkomen als de baas roept.....dat is nog meer genieten!

Na ongeveer 1 uur gelopen te hebben is het tijd om richting ijssalon Florence in Nederweert te gaan. Die weten natuurlijk van onze komst en de komst van 5 hulphonden. We moeten eerst nog even op Arie wachten want die staat op de parkeerplaats te kletsen met een mevrouw. Die mevrouw, dat is wel leuk om te vertellen, kan de uitdaging van 4 hulphonden weerstaan, kijkt wel, maar loopt toch door. Maar......bij de 5e houdt ze het echt niet meer en begint ze met Arie te vertellen. Hoe kan dit nou, waar ligt dat aan, ligt het aan ons, ligt het aan onze honden, is het het aantal of is het Arie die het hem doet? Wie zal het zeggen!

Marjo ontvangt ons erg hartelijk en hoeft eigenlijk niet te vragen wat de bestelling is, of toch? Twee deserteurs deze keer, Arie gaat voor koffie en Paul gaat voor macaron de Florence en 6 maal coupe Hulphond!

Marjo vertelt dat de coupe hulphond de eerste weken al erg goed verkocht is en het is heel bijzonder om haar aan de andere gasten in de zaak te horen vertellen. "We hebben vandaag bezoek van ons goede doel, hulphond Nederland." En die goede doelen, die liggen rustig en keurig onder de tafel. Als afsluiting wordt er natuurlijk een foto gemaakt. Het was top!

Op naar Posterholt. We hebben sinds kort een mooie eikenhouten poort Oppe Winckel, dus de hondjes kunnen gewoon hun gang gaan.

Diego ligt heerlijk rustig te genieten van deze dag!

De foto's spreken voor zich, het zijn er zoveel, ik weet niet welke ik moet kiezen.

Het wordt tijd om de inwendige mens ook tevreden te houden, dus na een inventarisatie ronde wat iedereen het liefste eet maakt Paule een bestelbriefje om frites te gaan halen. Super gezellig! Koffie na en jammer genoeg wordt het dan weer tijd afscheid te nemen. Wat een gezellige dag! Margré, Jan, Heleen, Arie, Adrie, Sven en natuurlijk ook mijn eigen Hassinkjes bedankt voor deze super gezellige dag! Genieten met een zachte G, deel 2. We gaan allemaal door met een volgende pup van hulphond Nederland na deze ronde en ik stel bij deze voor om van Genieten met een zachte G een traditie te maken. Op naar deel 3, wat mij betreft!

De 12 maandentoets!

Dinsdag 20 maart, 8.15 uur in de auto op naar Herpen voor de laatste collectieve les met Dismo om 10.00 uur. Eerst worden wat spullen in de rode rugzak gestopt en dat werkt als een rode lap op een hulphond. Komt die tas op tafel dan weet Dismo wat er staat te gebeuren en daar heeft Dismo altijd zin in! En zo blijkt maar weer, niet alleen Dismo.
Nog even een kort, maar duidelijk gesprek met Janne met de volgende strekking: "Mam nu is het al de tweede keer dat je op een ochtend naar Herpen gaat trainen en dat wij niet meekunnen, dat moet je niet meer doen. Ik vind dat niet leuk!" Duidelijk! De opmerking dat het met Dismo de laatste keer is en dat ik het niet meer zal doen, valt maar gedeeltelijk in goede aarde. Soms lastig zo'n moeder met humor en bovendien is die helemaal niet zo stoer als die opmerking doet vermoeden.

Het is druk op de weg, L1 (Limburgse zender voor alle mensen boven de rivieren) aan en carren maar. Grappig dat die zender op een gegeven moment begint te kraken.....tja, je kunt niet altijd alles hebben. Jan Pol en Frank zijn er al en dus is het meteen alweer gezellig. De honden moeten in de auto wachten omdat er nog steeds het protocol bij Giardia geldt. Dismo is opgewonden en blaft zelfs in de auto. Dat belooft niet veel goeds, een hieperdepieperdepiep poedelbui vandaag? We gaan trainen op de zorgboerderij en jawel hoor, het voorgevoel klopt. Slechte generale belooft morgen een goede prestatie! Op het eind van de training vindt Dismo zijn rust. Na de les gaan we nog even met de liefhebbers een kop koffie met wat lekkers erbij nuttigen en dat is gezellig. Jan verrast mij bovendien nog met alweer hele mooie foto's. De laatste keer nog een Dismo met krullen, nu een Dismo met een mooi fluwelen tapijtje. Kijk en geniet!

Woensdag 21 maart 2012! Dismo is jarig vandaag, 1 jaar. Jetske hangt samen met Paul de slingers op en de knuffels zijn vandaag nog uitbundiger dan normaal. Voor die mensen die denken dan hulphonden niet geknuffeld worden die hebben het goed mis! Er gaan wat zakcentjes mee naar school en tussen de middag komen in ruil daarvoor cadeautjes mee terug. 's Morgens even "koppies" leegmaken, dus telefoontje naar Carolien of ze mee gaat naar het bos en hup, Dismo en Sjtip de auto in en lekker even een heerlijke Limburgse boswandeling. Dat doet mens en hond goed.

Lunchen, tas inpakken, een goede motivator voor Dismo mee (tonijn uit blik) en weer richting Herpen. Dismo slaapt als een roos, altijd als we met de auto ergens naar toe gaan. Spannend, waarom spannend? Omdat ik zo graag wil laten zien hoe Dismo het doet, ik weet dat hij het kan, ik weet waar hij staat, ik ken zijn valkuilen en ik ken zijn kwaliteiten. Rust in de hond dat is belangrijk en dat kan alleen als de baas ook rustig is. We gaan ervoor, gewoon normaal doen. Dismo doet het keurig, is heel rustig en heeft aandacht voor mij. Linda en Kim geven een korte uitleg wat we gaan doen. We gaan lopend Herpen in, naar de Plus. Keurig door de deur, de trap en netjes aan een los lijntje naar het dorp, beloning op het moment dat de hond mooie aandacht schenkt. Het voelt goed. Dismo, Django en Djessy hebben een bijzondere onderlinge aantrekkingskracht maar ik besluit dat (verjaardags)feestjes later gebouwd kunnen worden, maar nu even niet. Even bij de les blijven. Eén voor één gaan we in de winkel naar binnen, de hond moet netjes meelopen, achter je gaan lopen bij smalle doorgangen, niets in de mond pakken, zitten en liggen, blijven als de baas wegloopt en weer meelopen als de baas hem komt ophalen. Gaat allemaal naar tevredenheid. Goed zo! Terug, nu achterop lopen en niet voorop, moet immers onder alle omstandigheden netjes meelopen en onderweg op het veldje de hier oefening. Nieuwe alinea.....

Djessy gaat als eerste, stapje terug met Dismo want die twee samen.....daar kunnen we een apart blog over schrijven. Djessy blijft keurig zitten, dan roept Arie "hier", Django doet een blijde hup naar voren, Dismo denkt hèè.......dus even afleiden....Djessy maakt een paar "ererondjes" maar gaat dan toch naar Arie. Dora aan de beurt en daarna Django. Even wat aandacht terug vragen van Dismo. Wij zijn aan de beurt. Stukje lopen, stoppen, down.....Dismo draait naar de "Krullengroep" met zijn gezicht, ja dag, vriend dat gaan we dus niet doen. Ik kies ervoor om verder te lopen, niet af te lijnen en ietsjes verder opnieuw down te leggen, weer hetzelfde, dus weer verder, daar down. Dismo blijft keurig liggen. Ik loop weg, ga staan, roep "Dismo hier", hij komt......blijft onderweg staan, kijkt naar de baas, kijkt naar de "krullengroep", je ziet hem denken.......links, rechts......ik kies ervoor hem mijn rug te draaien en van hem weg te lopen......draai me weer om roep weer "Dismo, hier"......uiteindelijk kiest Dismo voor mij! Voor die mensen die nu denken moet dat zo, nee zo moet het niet. De hond moet onder alle omstandigheden meteen bij "hier" naar jou toekomen en netjes voor je gaan zitten, zodat je hem aan kunt lijnen. Ik krijg wel een opmerking dat ik het goed opgelost heb en heb laten zien dat ik de langste adem heb. Mooi. Een verdiend m'tje van matig, dus hier gaan we de komende week nog extra op oefenen.

We lopen terug naar Herpen, weer keurig. Door de deur, trap op naar lokaal boven. Ik ben heel tevreden, trots. Dismo heeft het goed gedaan. Vriendje, pientje knap hoor! De vier D'tjes krijgen een lekker bot omdat ze jarig zijn! Dat is toch attent en verdiend. Linda en Kim zijn heel tevreden en we krijgen allemaal mooie complimenten en dat doet heel erg goed! Wat een lekker gevoel.

Janne en Jetske (Paule moest naar school) hebben ook weer genoten en de eerste vraag na de beoordeling is: "Gaan we nu naar Mc Donalds omdat het zo goed gegaan is?" Ja we gaan naar Mc. Donalds! Een goede timing blijft toch echt belangrijk, dat hebben ze goed opgepikt.

Bij Mc. Donalds gedraagt Dismo zich weer voortreffelijk, geen mens die merkt dat er een hond in de po.......onder tafel ligt. Ik ben blij, tevreden en trots! Onderweg zeg ik tegen Paul en dat meen ik oprecht. Ik heb het op mijn werk altijd heel erg naar mijn zin gehad en ik heb daar hele mooie dingen meegemaakt. Maar dit is het mooiste ("werk") wat ik ooit gedaan heb en ik ben heel erg blij dat ik het met zo'n 12 maandentoets (bijna) mag afronden.

De laatste weken!

Het zit er voor ons bijna op, 2 april om 10.30 uur gaat het gebeuren. Het inlevermoment van Dismo in Herpen. Ik ga er nog niet veel over zeggen want de focus ligt eerst nog op genieten, gewoon door oefenen, trainen, de welbekende puntjes op de i! Nu staat op die i maar 1 puntje, dus zou je denken, makkie...... maar er is nog genoeg te doen. Dismo kan het allemaal super, maar hij moet het simpelweg onder alle omstandigheden super laten zien, ook als er superleuke andere honden in de buurt zijn of als hij een hieperdepieperdepiep bui met poedelhup voelt opkomen, of als zijn puberstreken hem de afweging laten maken luister ik naar de baas, ik weet wel hoe het moet of doe ik het even niet? De laatste tijd gaat Dismo zelf dingen zoeken om te doen, zelf dingen ongevraagd halen of lijn in de bek, in de achteruit en trekken maar. Zo van, hé baas, lang genoeg stil gestaan, ik wil werken voor de kost. In eerste instantie haalde ik hem daaruit door hem commando's te laten doen, maar dat is niet de oplossing, want op zo'n moment doet hij dat maar al te graag. Bewustwording! Dat is eigenlijk precies wat hij wil en ik geef hem zijn zin. Dus nu negeer ik hem en praat ik gewoon al stokkende door (want zo'n hond kan hard trekken) of blijf ik gewoon stevig staan. Dat werkt inderdaad beter. Bijna opgelost maar nog niet helemaal, moet nog even volhouden!

Dismo kun je werkelijk overal mee naar toe nemen, hij is niets en niemand tot last. En hij is weer behoorlijk op stap geweest de afgelopen weken. Zo hebben we een bezoek gebracht aan IJssalon Florence en hebben we met zijn 7, Corola en Lisanne zijn ook gezellig meegeweest, genoten van de coupe Hulphond en niet te vergeten, van de geweldige warme en hartelijke ontvangst door eigenaresse Marjo Janssen. Van zulke mensen word ik blij. Nogmaals hartelijk dank voor het kiezen van Hulphond als goed doel 2012. En mensen, ga die coupe eten, hij is zoooooo lekker en de helft van de opbrengst gaat naar Hulphond!

Buiten de normale dingen is Dismo nog naar een collectieve les geweest in Herpen. Na deze, weer zeer leerzame les zijn we wat gaan drinken en heeft collega Jan Pol foto's gemaakt. En ook daar word ik blij van, want Jan maakt hele mooie foto's.

Dismo is weer naar trimsalon Lassie geweest en Gerrie heeft er in plaats van een krullending een fluwelen tapijtje van gemaakt. Even wennen, maar hij ziet er weer keurig verzorgd uit. Dismo is zo knap dat hem gewoon alle kapsels staan, een enkeling heeft dat geluk hier, op deze aardbol. De dag erna naar de dierenarts voor de laatste cocktail prik en de prik tegen kennelhoest. De wormenkuur en de vlooienpipetten hebben we weer gegeven, dus qua verzorging is Dismo er helemaal klaar voor. De dingen die moeten gebeuren voor het inleveren zijn gebeurd.

Janne heeft een mooie power point presentatie gemaakt over Hulphond.nl en vorige week vrijdag werd ik om 12.45 uur op school verwacht om de presentatie bij te wonen en met Dismo de show te stelen. Gelukt, een dikke vette 8,5! Meester Mikel zei dat dit de langst durende presentatie ooit was en dat ook hij veel opgestoken had van het verhaal. Dat is mooi. Topprestatie Janne, een goed punt en bovendien geholpen om Hulphond.nl op de kaart te zetten!

Zaterdag ben ik met Janne en natuurlijk Dismo naar de open dag van Lyceum Schöndeln geweest. Die hond heeft al aardig wat scholen gezien, het Connect, de Mavo Roermond, basisschool de Draaiende Wieken, basisschool Op de Slek en dan nu het Lyceum Schöndeln. Het was gigantisch druk, maar dat kan Dismo niet deren. Die prikkels kan hij allemaal weerstaan, dat doet hij zo super goed. Niet iedereen kan echter Dismo weerstaan, zoals Jack Mestrom, een notoire aaier van het beste soort. Ik weet zonder om te kijken dat Jack in de buurt is want Dismo herkent hem uit duizenden en ook Jack's dochter Pien (vriendin van Paule) hoort bij de lievelingen van Dismo. En Jack was inderdaad op de open dag, en ........Dismo had hem weer meteen in de gaten.

Deze week staat nog een collectieve les op de planning en woensdag de 1e verjaardag van Dismo en...... op die dag........de 12 maandentoets. Duim mee voor dit team, de niet snel tevreden zijnde perfectionist (zelfkennis is nooit weg) en deze geweldige hond, zodat we glansrijk en met een mooi eindrapport door deze toets komen.

Reacties van leerlingen van het Connect College.

Vandaag kreeg ik onderstaande reacties nav de gastlessen op het Connect College in Echt.

In vond het een erg leuke ervaring en ik snap nu veel beter hoe het in elkaar zit. Ik heb zeker respect voor zo'n honden. Zeker als ik zie wat ze kunnen, gewoon prachtig! Ik heb nu een hele andere kijk erop en weet nu dat de honden ook hun vrije tijd krijgen. Romy Janssen klas 2G

Ik vond het echt knap wat zij allemaal die hond heeft geleerd. En dat die dat al op z'n jonge leeftijd kan. Ik heb er weer veel van geleerd en heb respect voor haar en de hond. Hopelijk maakt hij de persoon bij wie die binnenkort thuis komt gelukkig en kan hij goed helpen. Juliette van Montfort klas 2G

Echt! Dismo is "Op de Slek" geweest en op het Connect College!

Afgelopen week heeft Dismo de "scholenweek" gehad en ik heb mogen snuffelen hoe het is om voor een klas te staan en de aandacht van de leerlingen te krijgen en vast te houden. Oké, oké, zo eerlijk als ik ben, geef ik meteen toe dat het met de "echte" juffrouwen, mevrouwen en meneren die ervoor gestudeerd hebben om voor een klas te staan, verschrikkelijke oneerlijke concurrentie is want zeg nu zelf als Dismo ergens binnenkomt..........is de slag om aandacht al gewonnen!

Dinsdagmiddag is het dan zover. We zijn uitgenodigd door juffrouw Hilde Heuvelmans-Vergoossen om iets over hulphond te komen vertellen op basisschool Op de Slek in Echt. Vooral leuk om te vertellen is.....juffrouw Hilde is bang voor honden, hihihi, en al helemaal voor grote honden, zelfs voor een hond met blonde krulletjes die door sommige mensen voor "schaap" uitgemaakt wordt. Helemaal niet erg hoor, juist stoer als je dan toch openstaat voor het goede werk van een hulphond. De kinderen van groep 3/4 zitten in een kring te wachten en raad eens wat ik hoor als ik binnenkom. Precies, oooooooohhh,aaaaaahhhh! Blijft toch leuk!

De kinderen hebben bijzonder veel aandacht en wat me heel erg opvalt is dat ze hele goede vragen stellen. Juffrouw Hilde heeft op mijn advies samen met de kinderen naar het filmpje gekeken van de opnames van klokhuis en naar de site van hulphond.nl en je merkt echt dat dat indruk gemaakt heeft en de kinderen aan het denken gezet heeft. En Dismo.....die doet wat hij moet doen en laat wat hij moet laten. Zelfs als ik mijn laars uitdoe en die door Dismo laat ophalen en brengen.....doet Dismo dat. Wel een beetje lastig zo'n lange leren flap maar bij de tweede poging lukt het toch. De smurf van Mc Donalds, het favoriete speeltje van Dismo is iets makkelijker, maar ook een haarkam en een pakje papieren zakdoekjes gaat Dismo keurig halen en legt deze netjes in mijn hand. Sit, Down, Stand, Dressed, Back, let's go, behind, get it, in the hand, brokjes op de grond laten liggen en niet opeten, shake hands, oooooooh, aahhhhhhhh. De kinderen vinden het geweldig en dan de prijsvraag: "Wat is het eerste wat we de pup leren?" Antwoord: "zijn naam". Een trotse leerling kan naar huis met een plakplaatje en met een mooi verhaal. Enige smet op de dag (grapje)........niet mogen aaien! Bij het naar buiten gaan staat een meisje uit de klas buiten te wachten en ik zie heel voorzichtig zo'n klein handje over de krulletjes strijken. Ik denk....oooooh en aaaaah en Dismo, die kan dat wel hebben.

Woensdag wil ik graag naar Herpen voor de collectieve les maar Dismo denkt daar anders over. Blijkbaar is het "klasse" uitstapje zo vermoeiend voor hem dat hij lekker snurkend zijn bench verkiest boven enige andere activiteit. Daarom vind ik het verstandiger hem even wat rust te geven want tenslotte moeten we donderdag en vrijdag 2 keer 2 "gastlessen" geven op het Connect College in Echt. Dus donderdag en vrijdag, weer op naar Echt. Als ik daar binnen kom hoor ik links en rechts, hej kijk daar heb je die hond weer van de open dag.

Mijn motto: "Wat je met passie doet, doe je goed!" blijkt maar weer eens te kloppen en vaak lukt het dan ook nog die passie over te dragen. Dat is mooi! Volle aandacht van de leerlingen, wat moet ik ervan zeggen....ben zo trots op mijn Dismo. Dismo kan ondanks alle prikkels om hem heen, zo mooi werken en hij vindt het inmiddels allemaal heel gewoon.

Het is een voorrecht om gastgezin te zijn van Hulphond.nl en jonge mensen iets te mogen vertellen wat een hulphond voor iemand kan betekenen. Als ik voorbeelden van cliënten aanhaal in de klas, wordt het heel stil en je voelt bijna dat het iets met de leerlingen doet, het zet ze aan het denken. Bijvoorbeeld een verkeersongeluk in je leven kan je leven totaal veranderen en dan is het niet meer zo gewoon om alles zelf te kunnen. Op de afsluitende vraag hoe ze het vonden was dan ook het antwoord: "Leuk, en ik had nooit gedacht dat een hulphond zoveel kan."

Dit jaar heeft Corola een tijdje terug hulphond.nl aangedragen als goed doel voor de vastenactie van het Connect College. Helaas zijn we niet door de "voorselectie" gekomen en de leerlingen moeten nu uit 5 andere, ongetwijfeld ook hele goede doelen hun keuze maken voor de vastenactie van dit jaar. Toch kan ik het niet nalaten het Connect te stimuleren volgend jaar nog eens aan hulphond.nl te denken. Ik kom in ieder geval, als ik een volgende pup heb, weer gastlessen geven want ik vond het super om te doen. Met Dismo gaat dat niet meer gebeuren want hoogstwaarschijnlijk wordt Dismo 2 april ingeleverd in Herpen. En dan wordt het stil..................

Wat ben ik toch een kluns, heb ik eindelijk een hond die mij de krant en de pantoffels brengt, geef ik hem af. Voor die mensen die mij iets beter kennen, denken nu waarschijnlijk: "Dat is Marianne, ze is een gevoelig watje maar ze redt zich er met een grapje uit! Wat is Marianne zonder gevatte droge humor?" En nu eerlijk, terwijl ik dit type rollen er tranen over mijn wangen. Want wat is dit een dubbel gevoel, het moment van afgeven van mijn Dismo komt akelig dichtbij en het gevoel van blijdschap dat het ons gelukt is, het zou zoveel erger zijn als zo'n geweldige kanjer als Dismo het niet zou halen. Maar het is nog geen 2 april, dus verder met de dingen waar nog hard aan gewerkt moet worden. Het niets hoeven met andere honden vindt Dismo nog erg moeilijk. Er zijn toch echt honden op deze wereld die volgens hem meer aandacht verdienen dan ik op dat moment, dus daar gaan we nog keihard aan werken.

En dan tot slot nog een paar groepsfoto's van het Connect College in Echt. Dank jullie wel meiden en jongens voor jullie oprechte aandacht. Ik vond het geweldig om te doen. Misschien tot een volgende keer.

Kom naar Limburg ijsjes eten voor HULPHOND.NL!

21 Januari zag ik een tweet voorbij komen van ijssalon Florence uit Nederweert met de tekst: "Heeft iemand een voorstel voor een nieuwe goede doelen ijscoupe voor het komend seizoen?"

Daar heb ik niet lang over nagedacht en meteen twee tweets teruggestuurd.
OppeWinckel: OH jaaaaaaaaaaaaa hulphond.nl Wij zijn gastgezin hulphonddismo.blogspot.com Zo'n goed doel! Bel gerust voor info!

OppeWinckel: Kijk aub eens op hulphond.nl onder blaf mee de blogs van cliënten, een HH verandert een leven. Wat een goed doel!

Krijg ik toch vandaag een tweet terug: @ijsflorence@oppewinckel Wij hebben voor HULPHOND gekozen!

Dat betekent dat voor het komende seizoen (gaan 7 maart 2012 open) de helft van de goeden doelen ijscoupe naar Hulphond gaat! Kijk eens op http://www.twitpic.com/8hqhlz en op http://www.ijssalonflorence.nl

Bedankt ijssalon Florence! Dat er maar heeeeeeel veeeeeel goede doelen ijscoupes verkocht mogen worden, komend seizoen.

P.S. Social Media werkt echt! Ik ben gewoon echt blij dat me dit gelukt is.

Slijmjurk!

Het is altijd een kunst om een titel te vinden die mensen prikkelt mijn blog te lezen. Nou daarin ben ik deze keer een behoorlijk eindje op weg geholpen door Jeroen Oomen: "Wat een slijmjurk is die hond!"

Er is weer behoorlijk hard getraind de afgelopen weken, maar dat is natuurlijk geen nieuws. Trainen doe je iedere dag, met en gedurende de dagelijkse gang van zaken en laat dat nu net de belangrijkste dingen zijn die een hulphond moet leren. Overal "gewoon" mee naar toe gaan en ongeacht de prikkels om zich heen, zich zo gedragen zoals het een hulphond betaamt. "Ik zie en hoor het allemaal wel, maar mijn baas heeft mij geleerd dat ik er niets mee hoef en beter op hem/haar kan letten."

Hulphond is dringend op zoek naar nieuwe gastgezinnen en ik heb hiervoor al menige lans gebroken. Ga het toch nog eens proberen. Vanmorgen dacht ik, het wordt weer eens tijd voor een blogje over Dismo's leventje bij de Hassinkjes, maar wat hebben we ook al weer allemaal gedaan en waar zijn we overal geweest de afgelopen weken? En dan roep ik weer: "Wat is een druk gezin een enorm voordeel, want je komt helemaal van zelf op de meest geschikte plaatsen om te trainen."

Om een indruk te geven, daar gaat ie.........naar de paardrijles (manege 3 keer per week), handballen, naar de megastore Intersport in Roermond (ideale omgeving om te oefenen en altijd een plek waar mensen met je in gesprek raken over hulphond), naar Toverland (hoeveel prikkels wil je nog meer opzoeken? Dismo deed het super en trok behoorlijk veel aandacht. Toos Toverhoed had behoorlijke concurrentie die dag!), naar de bugelles (nieuwe docent van Paule was erg onder de indruk en gaat op de site van hulphond de filmpjes van cliënten bekijken om te kijken of zo'n hond dat inderdaad allemaal echt kan, is immers bijna niet te geloven, zegt hij), naar de repetitie van het Valentijnsconcert (1,5 uur bij een repetitie van een groot orkest rustig bij de baas blijven liggen), naar de Plus boodschappen doen, naar Lisanne (en daar Stitch, Maltezer Leeuwtje met rust laten), naar de verjaardag van Edward (en helemaal niets hoeven met spring in het veld Yara), naar Lieke (en tijdens de behandeling van het baasje gewoon rustig blijven liggen), naar het bejaardenhuis van opa (tijdens een familiegesprek niemand tot last zijn) naar de dierenspeciaalzaak, en dan zal ik vast en zeker links of rechts wat dingen vergeten.

Donderdag 26 januari is Karin op huisbezoek geweest, woensdag 1 februari naar Herpen voor een collectieve les (Janne, Jetske en Marloes waren mee!) en donderdag 9 februari naar Herpen (Edward was mee!) voor een speciale les met Karin en Jeroen.

Woensdag de 1e februari was Dismo erg onstuimig. Hij was nog niet binnen in Herpen of hij begon van enthousiasme te blaffen. Wat doen we dan, we gaan uit de ruimte en zetten Dismo even apart op de w.c. Als Dismo rustig is wordt hij weer opgehaald. Weer blaffen, weer terug, weer blaffen, weer terug! Het kwartje is gevallen, Dismo wordt rustiger. Er wordt getraind bij het voetbalveld en dan met name het aspect hoe en of de honden reageren op andere honden en of hij de aandacht bij jou kan houden. Lastig, soms gaat het goed, soms helemaal niet. Karin geeft als advies mee op zoek te gaan naar een nieuwe motivator, zalm uit blik blijkt een goede te zijn, maar wel kkkkkoud aan de handen!!!!!!!Nog even terug naar Herpen, kopje koffie drinken, Dismo is een stuk rustiger. Kijk, knap gezellig, goed trainen door gewoon een kopje koffie te drinken, wie houdt er niet van? In de auto terug wordt natuurlijk geëvalueerd door de dochters Janne en Jetske en door Marloes, die aangaf het heel interessant te hebben gevonden. Misschien een nieuw gastgezin???????

Nieuwe motivator, daar gaan we natuurlijk voor naar Meijers, dierenspeciaalzaak in Posterholt. Ideaal om te oefenen, tussen konijnen, cavia's, muizen, de pluche niet levende maar wel piepende varianten hierop en tussen de goed en sterk ruikende lekkernijen door. En van die meest lekkere lekkernijen kopen we weer een zak vol om te kijken of deze het gewenste effect zullen hebben (een nadeel van gastgezin zijn is dat je niet altijd een Douglas of Paris Ici walmpje om je heen hebt, maar een van geheel ander allooi. Sorry hulphond, moet ook nadelen benoemen!).

9 Februari weer naar Herpen, overbuurman Edward wil wel eens mee. Tussen Nijmegen en Herpen is de autoweg afgesloten en moeten we er van de politie af. Tja....wat nu? Tomtom stuurt je natuurlijk steeds weer terug naar die afgesloten autoweg (schijn je te kunnen uitschakelen, gaan we uitzoeken).....en wij zijn hier helemaal niet bekend. Shit, wil die les echt niet missen! Dus op het erf van een geitenkaasboerderij, waarvan ik sterk het vermoeden had dat ik daar in ieder geval zeker niet moest zijn, Karin gebeld. Lukt het niet met Tomtom dan wel met KarinKarin, want precies om 12.00 uur stappen we in Herpen naar binnen!

Dismo heeft een goede dag en ik ben vandaag heel tevreden hoe we het samen doen. Wat is het toch geweldig om met zo'n hond en zo'n mensen, met allemaal hetzelfde doel, te mogen werken. En natuurlijk is het kicken als het goed gaat, eerlijk is eerlijk. Maar het gaat goed, omdat oplossingen gezocht worden voor de situaties die niet goed gaan en KarinKarin ons ook hierin de weg wijst. Op maat bij die hond en die baas, met die stapjes waar die combinatie aan toe is. Bewust worden! We hebben allemaal weer een heleboel geleerd en bovendien ideeën en standpunten uitgewisseld.

Iedere combinatie krijgt van Jeroen feedback. Net als wij aan de beurt zijn kijkt Dismo me vol aandacht aan waarop Jeroen zegt: "Kijk, moet ik hier nu nog wat aan toevoegen? Wat een SLIJMJURK is die hond!"

Nu begint de vraag te spelen wanneer en of ze wel in Herpen slijmjurken terug willen? 7 Mei, de dichtst bijzijnde datum dat Dismo een jaar bij ons is is eerder genoemd als inleverdatum. De laatste trainingssessies is echter aangegeven dat dit geen "harde" datum is en dat het zomaar eens zou kunnen zijn dat Dismo eerder ingeleverd moet gaan worden.....of op 7 mei.....of later. Gisteren nog maar eens gevraagd hoe dat dat dan in zijn werk gaat en wanneer en hoelang van tevoren je daarvan iets hoort? En .....21 maart moet Dismo zijn 12 maandentoets doen...het zal toch niet dat vóór die datum een inleverdatum komt? "Jazeker kan dat!" was het antwoord........

Connect.....verbinden!

Corola Hintzen, dinsdag 10 jan. 2012, 15:55 uur, sms bericht:
Komt Janne dinsdag naar het Connect? Als je met Dismo wilt meekomen kan ik dat wel voor je regelen.

Corola Hintzen, dinsdag 10 jan. 2012, 16:16 uur, sms bericht:
Je bent van harte welkom met Dismo.

Een dag erna komt Janne met een briefje van school welke ouders mee kunnen rijden naar de open dag van het Connect College in Echt op dinsdag 16 januari. Kijk, dat is mooi! Op deze manier kun je verschillende doelen met mekaar verbinden, chaufferen, interesse tonen voor de ontwikkelingen van je dochter en een ideale gelegenheid pakken om met Dismo te oefenen.

Dit is trouwens, kan het toch niet laten, weer een pleidooi voor gastgezinnen die twijfelen of het er nog wel bij kan. Een druk gezin c.q. leven is mijns inziens, een groot voordeel, je bent immers toch al onderweg in en naar van allerlei omstandigheden en situaties. Juist die situaties (school, manege, verenigingen, sportwedstrijden, winkelen, stad) lenen zich bij uitstek om van een pup een stabiele, evenwichtige hond te maken en hem alles als normaal te laten ervaren.

8.15 Uur vertrek op basisschool De Draaiende Wieken. Meteen een schare kinderen om Dismo heen met een heleboel vragen en meteen maar weer een belofte gedaan dat als de juf het goed vindt, ik nog een keer met Dismo voor de klas kom. Ben benieuwd of Ivo het geregeld krijgt.

Janne voorin de auto en achterin 3 klasgenootjes. Meteen branden de vragen los....hoe doe je dat allemaal aanleren....mijn hond leert maar niet high five te geven, hoe moet dat.....wat kan Dismo allemaal.....wat moet hij nog leren. Even stil en dan vraagt Emilio: "Janne, Dismo doet die ook wel eens windjes laten?" Waarop Janne vol overtuiging roept: "Ja, en volgens mij heeft hij dat net gedaan!"

Vervolgens ontstaat er een discussie, wie naar welk vervolgonderwijs gaat volgend jaar. Op mijn vraag of ze al weten wat ze willen worden krijg ik een verrassend antwoord. Op de achterbank zaten gisteren een toekomstig politie agent, een nachtclub eigenaar en de derde wist het nog niet, maar besloot in de lijn van zijn mede passagiers, dan maar bodyguard te worden!

Als we arriveren op het Connect college worden we geweldig ontvangen door Til Vermeulen en door Corola en eigenlijk gaat dat zo de hele ochtend door. Overal waar ik kom is bekend dat er een hulphond meekomt en op diverse plaatsen ontstaan mooie gesprekken waaruit je oprechte interesse proeft. En dan de groepsfoto, uniek in zijn soort! Durf gerust de uitdaging aan. Volgens mij is er geen enkele basisschool waar op de foto van de open dag van het Connect College in Echt een hulphond staat!

Als eerste gaan we naar een computerruimte.
Dismo vindt het allemaal best. Wat een prikkels, veel mensen, veel beweging, gladde vloeren, trappen, geluiden, apparatuur, allemaal geen probleem.

We worden de hele ochtend begeleid om met een aantal facetten van de school kennis te maken en dat is heel erg boeiend. Goed voor mekaar, daar op het Connect!

Van de computerruimte, naar de technische afdeling met allerlei apparaten. De kinderen mogen hier een aantal dingen zelf maken en op deze manier kennis maken met de verschillende apparatuur en natuurlijk met hetgeen hier allemaal geleerd kan worden. Maar er is meer op het Connect, we gaan naar verzorging en krijgen een heerlijke handmassage.

Dat is ook weer verbinden, het aangename met het aangename. (gezegde even aangepast, kon geen "onaangename" ontdekken en ben er ook niet bewust naar op zoek gegaan)
Dismo doet het super, kan niets anders zeggen.

In deze verzorgingsruimte komen we tot een opmerkelijke ontdekking, de toekomstige politie agent ziet blijkbaar ook wel een toekomst in de verzorgende beroepen, hetgeen hij later in de auto bevestigt. Gezien het talent, wat we met de foto kunnen bevestigen is dat zeker het overwegen waard.

Het volgende onderdeel is het moeilijkste voor Dismo. We gaan pannenkoeken bakken! Dismo mag niets van de grond eten of whatever iets zelf pakken en opeten, dus opletten geblazen. Op Corola's vraag of ik ook in de voorraadruimte wil oefenen zeg ik dus gretig ja. Met het opengaan van de deur, komen je de geuren al tegemoet, heerlijk. Ik heb vertrouwen in Dismo, dus ik leg hem "down", te midden van deze welriekende geneugten van het leven en loop weg om hem nog even te laten liggen en dan met het "hier" commando bij me te roepen.

Goed hè?









De kids gaan nog een reclame commercial maken over de HEMA, daar maken we de volgende keer betere afspraken over. Niets tegen de HEMA, maar ik durf er best een paar euro op in te zetten dat een commercial over Hulphond Nederland, na gisteren, betere resultaten gaat opleveren. Wie wedt er mee?

Ik zal in mijn verhaal best nog wat dingen vergeten zijn, oh ja de sportles. Wederom een hartelijk welkom, een oprecht geïnteresseerd gesprek en een rustige Dismo die gewoon gaat liggen en op het commando "let's go" weer keurig aan een los lijntje meeloopt.

Een van de dingen die ik zelf het mooiste vind wil ik toch nog even vermelden en dat is, het in contact komen met de leerlingen van het Connect en merken dat het verhaal wat je meebrengt hun echt boeit, iets met ze doet. Even een moment in de mentorklas van Corola. De leerlingen in een boog om Dismo heen en ......luisteren, vragen stellen.....
Het moment in de ruimte bij het maken van de commercial, met een leerlinge die meteen internet aanklikt www.hulphond.nl opstart en het filmpje van Sabine en Yuno bekijkt op de homepage. "OOOOOHHH ik wist niet dat een hulphond dat allemaal kon."

Op de vraag hoe ik Dismo af kan geven heb ik haar gevraagd te lezen ,het blog van hulphond Nanoe, "een heel bijzonder moment" op de site www.hulphond.nl. Heel stil kwam het antwoord: "Nu begrijp ik het."

Het was een mooie ochtend in alle opzichten en ik wil in eerste instantie Corola hiervoor bedanken, Til Vermeulen, maar zeker ook haar collega's voor de geweldige ontvangst en rondleiding en de directeur voor het goedvinden dat Dismo mee mocht.

Genieten met een zachte G!

Vrijdag 13 januari 2012, een datum waar lang naar uitgekeken is door dezen en genen!

In plaats van in mijn uppie naar Herpen (110 km enkele reis) rijden komt een bijzonder gezelschap richting Oppe Winckel om hier bij ons een gezellige dag te vertoeven en een collectieve les te genieten. Dus aan de slag om wat lekkers voor te bereiden, een appelvlaai, pudding met greumele, een speculaastaart, een eigen kippensoepje, wat boodschapjes doen, stokbrood, kruidenboter, verse broodjes....de voorpret is begonnen. Was eigenlijk al een behoorlijk tijdje aan de gang op facebook.

Om 10.00 uur arriveren Margré en Jan met Diego en Frank. Sjtip en Dismo begroeten het gezelschap op gepaste wijze. Ik zal nog vaak vermelden wat onze Sjtip een geweldige hond is, ben wel niet objectief in deze mening maar dat het maar eens iemand met goede argumenten tegenspreekt. Mission impossible! Al gauw komen Arie met zijn vrouw en zoon Sven en Djessy en Heleen met Django. Het feest kan verder gaan.

Het is gezellig en het woord genieten loopt als een rode draad door deze dag. Als ik de foto's bekijk zie ik op alle foto's lachende en naar elkaar luisterende mensen en zich goed gedragende honden. 6 Honden in huis....en van geen enkele hond last. Moet ik nog meer vertellen?

Sjtip en Dismo zitten even in de bench omdat Paul en ik met koffie en toebehoren bezig zijn, maar als Karin binnen komt.....zegt die terecht: "Moeten Sjtip en Dismo nu in de bench blijven zitten?" Dus eruit met het spul. De gezelligheid duurt voort en dan zegt Karin: "Ik ga jullie meenemen, naar het bos!" Vrijdag de 13e laat zich niet zomaar ongemerkt passeren, want als we buiten komen heeft Arie zijn band plat, althans de auto van Arie. Effe sleutelen en in colonne naar de garage in het dorp om de band na te kijken en in ieder geval wat lucht te geven. Dat lucht op!

Naar het bos. Voor de mensen die denken dat het allemaal zomaar iets is, het volgende. De trainsters van Hulphond, daar kunnen we een boek over schrijven. Die hebben ogen, oren en observatie talenten......het zit overal... van voren van achteren, van opzij, van boven en van onderen. Ze zien, horen en merken alles. Dus riem omdoen, afdoen, in de auto, uit de auto, reacties naar andere honden, commando's geven, je houding, volgen aan de lijn, de wijze van belonen. Het hoort allemaal bij het trainen, het moet allemaal op een bepaalde manier. Dit is o.a. het antwoord op de vraag, wat moeten jullie die honden allemaal leren? Daarnaast "leest" Karin de honden en beschrijft dan wat ze ziet en dat is zo geweldig, dat is zo genieten, daar leer je zo verschrikkelijk veel van, kortom dat is GENIETEN met hoofdletters en vet gedrukt!

De honden gaan aan de lijn en dan zegt Karin: "Zometeen, gaan de lijnen, uiteraard met het commande back, los en op het zelfde moment zeggen we release."

Het beloofde Limburgse zonnetje laat zich niet ongemoeid. Als je eigen hond aandacht aan je schenkt moet je die momenten belonen. Met name Heleen had het hiermee erg druk, want Django had super veel aandacht voor haar en dat is heel erg mooi om te zien. Djessy trok de stoute schoenen aan en was heel even vrijpostig bij Sjtip, maar Sjtip "regelde" dat op gepaste wijze en Djessy was meteen klaar. Frank hield dat iets langer vol. Frank heeft onze harten gestolen en daar komt het, zwart op wit (hahaha).....witte gekrulde labradoodles zijn top maar een zwarte lab als Frank.....om te zoenen.

Toen Sjtip klaar was met het broodnodige regelwerk dacht Dismo dit te moeten overnemen en laat dat nu effe niet de bedoeling zijn. Er gaan dingen heel goed, maar er is ook nog een hele hoop werk te verzetten.

Na een geweldige wandeling en leerzame training terug naar huis om de gezelligheid voort te zetten en de inmiddels hongerige magen te vullen. De kids komen uit school en schuiven aan aan tafel. Hoe meer zielen hoe meer vreugd!

Er is een tijd van komen en een tijd van gaan en als de tijd van gaan is gekomen duikt vrijdag de 13e weer op. Heleen heeft een lamp kapot aan de auto en die is niet zelf te vervangen, dus de wegenwacht gebeld die met een stoere bergingswagen het licht komt brengen.

Opruimen en door naar het slaapfeestje van Janne, Oppe Winckel!

Wat een dag, ik heb zo genoten en mijn doosje energie weer helemaal volgestopt met deze voor mij geweldige dag. Dit zijn de mooie dingen in het leven en die moet je zelf maken, pakken en niet aan je voorbij laten glippen! En soms komt een groepje lieve mensen je spontaan helpen. Dank je wel, lieve hulphond collega's voor deze bijzondere dag!

Zaterdag een drukke dag! Voor het slaapfeestje het ontbijt regelen, maar dat is zo gepiept want onder het motto "home alone" mogen pa en ma zo weinig mogelijk hun gezicht laten zien. Kwestie van aanvoelen, soms ben je geliefd en soms ben je wat minder gewenst en moet je loslaten! Maar niet getreurd, genoeg te doen want Jetske moet naar de handbal wedstrijd en ik ben vandaag de chauffeur van het team, daarna paardrijden van Paule en Happy, om 16.00 uur paardrijden van Jetske. Douchen, logeerkoffertje van Jetske pakken, want zij gaat logeren bij Peter en Henriëtte, hup Dismo weer in the car en carren maar. Terug naar huis, ben zo benieuwd hoe Janne haar feestje heeft beleefd. Wat ben ik trots, ze heeft genoten, alles zelf gedaan, geen troep, geen rommel, zelfs de afwasmachine ingeruimd, aangezet en de spullen weer opgeruimd....op eigen initiatief......TROTS. Genieten!

Dat was de zaterdag.

Zondag is de Annendaalloop in Posterholt en Janne moet handballen. Ideaal om te oefenen, lopend naar de sporthal. Dat is wat.....Dismo ziet nogal wat rare snuiters aan zich voorbij rennen maar heeft hier geen enkele moeite mee. Vandaag doet hij het keurig en heeft hij niet de behoefte alles te regelen. Hij doet het zoals hij het moet doen, en ook dat is genieten.

Na de handbal wedstrijd wil ik snel naar de Beuk, naar de Annendaalloop. Vorig jaar hebben we afscheid moeten nemen van Bert, de man van mijn vriendin Lisanne, de pap van Robin en Maud. Op 4 februari is Bert overleden tijdens het uitoefenen van zijn geliefde rensport. Bert was de grote organisator achter de Annendaalloop en er zal dit eerste jaar zonder hem speciale aandacht aan geschonken worden. Lisanne, zijn dochter Maud en zoon Robin, hebben wederom een zware dag en ik wil hun een hart onder de riem steken. Maud wint de wedstrijd in haar categorie, de eerste plaats. Heftig maar ook mooi!

Met gemengde gevoelens naar huis.

Oppe Winckel moet gepoetst, morgen komen gasten.