Er was eens een varken en een stinkdier......

Janne en Jetske gingen eens samen op pad want ze vonden dat als er een nieuwe pup in huis komt, een welkomstgeschenk voor Dismo en een cadeautje voor Sjtip niet zou mogen ontbreken. Zit wat in...dus de beurs mee en met de fiets naar de winkel. Uit het hele arsenaal van knuffels, piepers, touwen, botten en wat al niet meer kwamen zij naar huis met...... een varken en een stinkdier. Nu ben ik normaal gesproken een mens dat aardig gesteld is op de symboliek van dingen en metaforen....in dit geval heb ik dat maar even aan me voorbij laten gaan!

Geen enkele andere keuze zou echter beter in de smaak kunnen vallen. Met name het varken is met stip het lievelingsspeeltje van zowel Sjtip als Dismo! Gisteravond heeft het varken gezorgd voor kostelijk vermaak, de tranen liepen over mijn wangen van het lachen. Sjtip en Dismo waren volop aan het spelen samen en op enig moment komt Sjtip trots met het knorrend (ja, hij maakt ook nog echt geluid) varken in zijn mond richting bank met vlak achter hem.....Dismo, verlangend kijkend naar het varken. Dismo is een slimme rakker, ik zag hem kijken, denken en toen.........beet hij Sjtip in zijn staart en achterpoten, waarop Sjtip het varken laat vallen zich omdraait naar Dismo maar.....te laat, Dismo is al voor langs geflipt, pakt het varken en rent op een triomferende wijze met knorrend varken in de mond de bench in. Sjtip kijkt me enigszins verwijtend aan maar dat kon ik door de tranen van het lachen ook weer niet echt goed zien.Sorry Sjtip.

Vandaag zijn we naar Roermond geweest. Dat ging uitstekend, alleen vond Dismo een skater wel heel erg eng dus daar moeten we nog maar eens naar op zoek voor te trainen. In de stad gedroeg Dismo zich echt voorbeeldig met heel veel aandacht voor mij, ondanks alle prikkels om zich heen. Mensen, kinderwagens, scooters, fietsers, auto's, deuren, liften, parkeergarage, allemaal geen probleem. In de winkels zelf ging hij keurig rustig zitten of liggen. We zijn niet heel lang geweest want ik merkte dat het goed was geweest en dat Dismo vermoeid raakte en de puzzelstukjes weer even moest gaan verwerken en dat kan het beste in rust in zijn eigen vertrouwde omgeving.

Zo'n hond lijkt wel een contactadvertentie. Paul en de meiden zijn maar vooruit gelopen want ik werd zo vaak aangesproken dat het echt niet op schoot. En aangezien ik vaker naar Roermond ben geweest ben ik ervan overtuigd dat het toch echt aan de hond moet liggen!

Zoals beloofd enkele foto's, thuis een knuffel moment met Paule en enkele foto's van de training in Herpen. Kijk en geniet!

Collectieve les in Herpen, orthodontist en ziekenhuis Laurentius in Roermond.

Woensdag, wat hebben we allemaal gedaan?

Broodjes gehaald bij de Plus want we gaan immers met alle meiden Hassink naar de eerste collectieve les in Herpen. Om 11.45 uur worden we in de bibliotheek verwacht omdat daar de EHBO diploma uitreiking van groep 8 plaats vindt. Dismo natuurlijk weer mee! Wat een timing, net op het moment dat de leraar uit aan het leggen is hoe belangrijk de theorie is piept Dismo en gaapt hij een grote luide gaap......hilariteit alom, waarop de leraar vraagt of Dismo het er misschien niet mee eens is? Tja tot dusver heeft hij inderdaad nog niet zo veel met boeken, in ieder geval niet meer dan ze in de mond nemen en ze mee in de bench slepen voor nader onderzoek. Voordat hij echter kan wegdromen bij het verhaal wordt er ...........precies geruild!

Na school rijden we meteen richting Herpen en worden de broodjes en het drinken in de auto op gesmikkeld. Djessy en Diever, 2 broertjes van Dismo zijn ook aanwezig plus nog 4 oudere honden. Op het training veldje krijgen we van Karin instructies, opdrachten en aanwijzingen. De meiden mogen meehelpen om langs en door de honden te lopen, te ballen, zakdoekjes te laten vallen enz. Het is erg leuk om te doen en we hebben alweer heel veel geleerd. Genoeg om thuis weer verder aan de slag te gaan en alles uit te bouwen. We drinken nog even een glaasje, maken nog een babbel met trainer Frank (die van klokhuis-hulphond), die blij is dat hij in Posterholt op school weer op de buis is geweest en gaan weer richting Limburg. Want om 17.00 uur moet Janne paardrijden op de manege, dus meteen door. Het past net allemaal. Dismo slaapt en verwerkt alle opgedane ervaringen (hoop ik).

Vanmorgen, donderdag, moest Paule om 8.15 uur bij de orthodontist zijn. Daar gaan we, Paule, Dismo en ik. Eigenlijk vind ik het een beetje spannend, het is zo'n steriele omgeving en ik vraag me af hoe er gereageerd wordt op het meenemen van een hulphond.

We bereiken de balie en dan.....OH.......is dat een labradoodle? Ja....even blijven staan ik haal Mirjam...Mirjaaaaaam kom eens kijken, hier is zo'n labradoodle die ik zo graag wil hebben, (Mirjam en de rest van de assistenten komen kijken) ohh wat is die leuk, wat is ie schattig! Nee natuurlijk mag een hulphond mee....of eigenlijk weet ik dat helemaal niet, maar het kan me ook niets schelen, hij is zo leuk.....oh wat geweldig dat jullie dat doen.........

Wat een warme, spontane en enthousiaste reactie! Als je daar geen energie van krijgt weet ik het niet meer. Ik stop zo'n reacties figuurlijk in een doosje, zodat ik er op een minder moment iets uit kan snoepen! Bij het weggaan roept ze nog: "Wel hem weer meenemen de volgende keer en veel succes!"

Om 10.45 uur moeten we naar de kinderarts in het ziekenhuis. Weer een beetje spannend en weer geweldige reacties. Als we aan de beurt zijn mogen wij en  de hulphond in opleiding eerst mee met de arts in opleiding, dat belooft wat, roept de secretaresse nog na! De arts in opleiding en de kinderarts waren heel erg geïnteresseerd en stelde allerlei vragen. Ik heb maar meteen de site, www.hulphond.nl, achter gelaten om de filmpjes van de cliënten eens te kunnen bekijken en de blog van Dismo. Met de belofte dat het ziekenhuis bezoek er ook op terug te lezen is. Bij deze.....en bedankt voor de reactie, de vragen en de oprechte interesse.

Ik heb foto's beloofd en die komen vanavond op de blog.

Dismo gaat naar groep 3/4 van basisschool De Draaiende Wieken!

Jetske heeft de primeur binnen weten te slepen. Onze jongste is het als eerste gelukt om een afspraak met haar juffrouw Marije te maken om Dismo vol trots aan en in de klas te laten kijken. Gisteren morgen was het zover, op naar groep 3/4. Zo'n hond slaat zonder pardon 2 groepen over.......geen angst juffen van groep 1 en 2. Als jullie het leuk vinden komen we ook gerust naar jullie groepen, kwestie van een afspraak maken.

Dismo is natuurlijk al behoorlijk aan kinderen gewend. Hij vond het alleen erg spannend om naar binnen te gaan omdat het daar erg donker leek. Even een piep, kijken naar de baas (dat mens vindt ook niet snel iets akelig!) en hupsakee je staat binnen. En dan heb je ook echt geen tijd meer om lang na te denken of je hier al aan toe bent, je gaat gewoon voor de klas liggen en laat je lekker kroelen onder de kin en aan de zijkant van het gezicht. De baas legt intussen uit waarom je een hond van een ander beter niet over het hoofd kan aaien, je wilt immers niet meteen bij het kennis maken nadrukkelijk zeggen: "ik ben de baas!". Er wordt nog een heleboel meer gevraagd en verteld, en dat is zooooo leuk om te doen! Lucas zegt dat hij bang is voor honden omdat zijn broertje eens een keer gebeten is door een hond. Iedereen luistert naar het verhaal over Dismo en Juf Marije en ik letten goed op dat iedereen aan de beurt komt om een keer te aaien.

Ik vond het jammer dat Job er niet was want Job vindt honden geweldig. Job, vraag maar gewoon aan Juf Marije of Dismo nog een keer terug mag komen dan maken we een nieuwe afspraak.

's Middags heeft de juf samen met de kinderen naar het filmpje van klokhuis-hulphond op you tube gekeken. Dit is een erg mooi filmpje om kinderen kennis te laten maken met wat de stichting hulphond nu allemaal precies doet, hoe ze het doen en wat zo'n hulphond uiteindelijk voor iemand kan betekenen.

En wat ik het mooiste vond aan de ochtend.....Lucas heeft Dismo van alle kinderen het meest geaaid en goed geluisterd naar alles wat ik verteld heb. Ik heb hem hier een dik compliment voor gegeven!

Na het schoolbezoek ben ik even met Dismo naar Radka geweest, stukje wandelen en daarna spelen. Je ziet duidelijk dat Dismo vrijer wordt in het spel met Radka en Radka vindt het geweldig! Kopje koffie en naar huis, tijd voor rust voor Dismo. Die Radka is super, ook zo'n kanjer hulp voor een hulphond in opleiding, want Dismo is zo moe dat ik lekker een hele tijd kan door strijken.

's Avonds zijn Paul, Sjtip, Dismo en ik even naar het bos geweest om een blokje Limburgse natuur te snuiven, heerlijk.

Om het dan toch ook maar eens even over verbeter punten te hebben......de nachten zijn nog niet zo geweldig. Dismo vindt het nog nodig ons twee a drie keren te storen in onze broodnodige nachtrust. Nog eens een goed gesprek voeren met die hond, kan nooit kwaad.

Vanmiddag gaan we naar de collectieve les in Herpen, collectief met alle meiden Hassink. Hierover volgende keer meer.........hopelijk met foto's!

Fanfare Sint Wiro.....Sint Wiro blauw past bij jou!

Paul, Paule en Jetske zijn lid van fanfare Sint Wiro uit het Reutje. De fanfare gaat dit jaar op concours en is zich hier serieus op aan het voorbereiden. Dus afgelopen zaterdag, marathon repetitie! De hele dag repeteren en zondagmiddag concert.

Nu is Dismo al anderhalve week bij ons en hij heeft natuurlijk al kennis gemaakt met de bugel van Paul en Paule en de blokfluit van Jetske. Op zich niet zo spannend totdat dat apparaat richting lippen gaat en er een vrachtwagen lucht doorheen gaat want dan....ja wat dan, dan houdt Dismo zijn hoofdje even schuin en denkt, ik ga wel even mijn eigen ding doen, onder muzikale begeleiding weliswaar maar ik ben dan ook niet zomaar een hond. Hij heeft trouwens zelf ook al geprobeerd om de blokfluit te pakken te krijgen, een hond met bijzondere ambities. Zaterdag hebben we van de gelegenheid gebruikt gemaakt om Dismo met meer dan 1 instrument kennis te laten maken door naar de marathon repetitie te gaan en het ging ontzettend goed. Dismo heeft.....geslapen! Nu kan ik moeilijk inschatten of dat betekent dat Sint Wiro al aardig op weg is in hun kunnen of dat Dismo denkt: "kom nog wel eens terug als jullie iets verder zijn....." Ik gun Sint Wiro het voordeel van de twijfel en daarnaast ben ik super trots op Dismo, hoe hij het doet. En Paul ook, dat was duidelijk te zien.

Gisteren hadden Janne en Jetske een handbal wedstrijd in de sporthal. De yel van de beide teams werd kracht bijgezet door een luide blaf, maar ja.....op sommige momenten moet je je laten gelden. Ik moet hem alleen nog even uitleggen dat hij voor Posterholt behoort te zijn. Tijdens de wedstrijd heeft Dismo......geslapen, tussen alle luidruchtige aanmoedigingen. Knap van die hond, ik kreeg geen oog dicht!

Thuis met Sjtip wordt hij steeds brutaler. Sjtip doet zijn best om als hulp voor een hulphond in opleiding te fungeren en daar ben ik heel blij mee. Gisteren hebben we ze allebei mee achterin de Landrover meegenomen naar het VLodropper Veld, even 10 minuutjes lopen en ravotten in de natuur. Tja kleine man, de tijd dat je Sjtip kan bijhouden, die ligt nog ver voor je. Genieten om die twee te zien lopen in onze mooie Limburgse natuur.

Dismo doet boodschappen bij de Plus!

Dismo is gisteren voor de eerste keer met Karin, onze instructrice van stichting Hulphond, en mij naar de Plus geweest. Op de deur van de Plus in Posterholt prijkt een mooie sticker met de tekst: "Blinde geleide honden en hulphonden zijn hier welkom". Kijk, dat is toch een compliment waard! Ondanks de sticker had ik toch even een mailtje gestuurd en een telefoontje gepleegd met de eigenaar Jack Cartigny, om het verhaal uit te leggen en om persoonlijk toestemming te vragen. Geen enkel probleem, dat is mooi! Dus op naar de Plus. Karin haalt een winkelwagentje en een kartonnen doosje om daar Dismo vervolgens in te zetten. Oh mensen....gaan we iets nieuws doen? Zie ik mijn baas, nou oke dan, rijen maar met die kar. Voorzichtig beginnen, dus leg ik de boodschappen in het gedeelte waar Dismo niet bij kan en dat gaat prima. Karin is wel in voor een stapje verder en legt de appels bij Dismo in de kar. Snuffel, snuffel, zal ik eens even happen....snoep gezond, eet een ap.....word ik toch net op tijd afgeleid! Het gaat eigenlijk heel erg netjes en ik word gewoon echt blij van die hond. Hij doet het echt goed. Op weg naar huis hebben we hem voor de eerste keer achter in de bak van de auto gezet in plaats van voorin. Dat is wat minder en daar moet hij toch nog even van piepen. We zijn dus nog een paar ritjes verwijderd van het moment dat de kattenbak ook hondenbak voor het gevoel van Dismo wordt. 's Avonds heb ik Dismo in onze Landrover meegenomen, ook achterin en dat ging al beter. Dismo is de afgelopen dagen veel mee op stap geweest naar de manege, handbal, Leen Bakker, Beter Bed, verzorgingshuis van opa,muziekles. Hij heeft het maar druk. Bij de handbal training zaten we boven op de tribune en dat was geen enkel probleem. Totdat een paar rennende kinderen voorbij schieten.....schrikken, blaffen, piepen (en dan bedoel ik serieus piepen met de volume knop op hard) en in de achteruit. He Jasper en Jelle, willen jullie me even helpen met trainen? Loop nog eens een paar keer zo hard als jullie kunnen langs, en nog eens, en nog eens. Dismo herstelt vliegensvlug en vindt het oké. Jasper en Jelle hebben goed meegeholpen en hebben hun conditie opgekrikt!

Sjtip was vanaf eergisteren 's avonds niet in zijn normale doen. Tijdens zijn slaap begon hij van de pijn te piepen en dat heeft gisteren de hele dag geduurd. Niet fit, wel normaal bewegen maar af en toe piepen van de pijn. Vandaag gaat het gelukkig weer beter. Ik denk dat hij last heeft gehad van een spierverrekking. Hij blijft even goed lief tegen Dismo, maar is wat minder actief. Vanmorgen hebben ze de schade gelukkig weer ingehaald.

Leuk om jullie reacties te lezen en het is sowieso leuk om te merken hoeveel mensen geïnteresseerd zijn en belangstellend van alles vragen.

Op naar meer. Deze week gaan we verder met de commando's "zit" en "hier". Als hij het hier commando kent kunnen de meiden meehelpen door met zijn allen in een kringetje te gaan staan en om de beurt "hier" te roepen. Ja zegt Karin en dan roept iemand een gek ander woord, bv koelkast, eens kijken wat dan gebeurt. Dus.....we zullen maar zorgen voordat we beginnen aan dat spel dat de koelkast deur dicht is.

Ze heeft een hond bij zich, mag dat hier? .......Oh, het is een hulphond!

Daar zijn we weer!

We hebben van die vrienden die er blijkbaar alles aan gelegen is optimale oefen situaties voor mij en Dismo te creëren en er een week ziekenhuis opname in het Orbis in Sittard voor over hebben. Sorry Saskia, en ik zei nog zo ik kan ook best bij een onbekende op bezoek, ik stap wel over mijn verlegenheid heen. Enfin, Henriëtte en ik dus gisteren vol goede moed op weg naar het Orbis. Dismo vindt autorijden nu helemaal prima, hij slaapt de hele autorit. We moesten in de parkeergarage, in de kelder parkeren en dat moment hebben we even gepakt door Dismo aan die geluiden te laten wennen. Je ziet hem denken, baas ik kijk even naar jou of jij het akelig vindt, zo niet dan vind ik het ook best. En daar gingen we, aan de riem, mooi achter me aan waggelend de parkeergarage door. Natuurlijk al de nodige aandacht trekkende van passanten. Door de schuifdeur, over de gladde vloeren, in de lift naar de afdeling en wat staat daar.......het lijkt wel een ontvangstcomité. "Daar is ie.....och wat een poepie!" Dat laatste nu even liever niet, nu begrijp ik waarom ze het commando "pipi" gebruiken voor plassen en poepen en niet "poepie"!
Een aantal medewerkers van de afdeling hadden zich aan de balie verzameld en wisten van Dismo's komst omdat Saskia dat keurig voor me na gevraagd had (alweer bedankt Sas). Op naar Sas, kamer 1, dus de hele gang door. "Och wat een scheetje", Nu weet ik het helemaal zeker, we blijven bij "pipi". Een voor een komen de medewerkers naar binnen, we komen even kijken naar de hulphond.....geweldig! Maar Dismo kan het allemaal niets schelen, hij is toe aan de broodnodige rust en slaapt het hele bezoekuur. Het is wel een rustige pup.......nou, dan kom maar eens thuis kijken in zijn gekke halve uurtjes, want hij wordt aardig brutaal!

Na het bezoekuur heb ik hem in de rugzak tot in de parkeergarage gedragen omdat hij meestal na het slapen een plasje moet doen en dat wou ik in het ziekenhuis voorkomen. Gelukt! In de parkeergarage heb ik hem uit de rugzak gehaald, even iets water laten drinken en toen weer lekker achter me aan de riem naar de auto laten waggelen. Dat ziet zo stoer uit en dat doet hij al heel goed. Hup in de auto. Henriëtte iets gegeven om met Dismo te kunnen ruilen als hij in dingen bijt wat wij liever niet hebben en terug naar Posterholt.

We mogen Dismo niets afpakken wat hij in zijn mond neemt maar wij moeten met aantrekkelijkere dingen ruilen, voer of speeltjes. Van de uitspraak van ruilen komt huilen klopt geen fluit. De familie Hassink en aanverwante troepen zijn er vanaf vorig week woensdag van overtuigd dat het moet zijn: "Van NIET ruilen komt huilen." Want Dismo bijt dan in dingen die we liever niet hebben. Trouwens hij vertoont daarbovenop ook nog een voorkeur voor billen van sommige familieleden, in de broekspijpen maakt hij verder geen onderscheid. Met die billen krijg je overigens wel hele leuke hupjes.....waarop de andere familieleden al lachende zeggen. "Je moet Au roepen en vervolgens negeren."
De reden dat we moeten ruilen in plaats van afpakken is dat Dismo later alles in zijn mond moet gaan pakken en voor zijn baas moet gaan halen of hierdoor zijn baas moet helpen (denk aan helpen bij kleren uit en aan doen) en Dismo mag hier dus geen negatieve prikkels bij krijgen. Dus wij ruilen wat af.....het lijkt de vrijmarkt wel.

's Morgens ben ik met Dismo naar Radka van Jos en Lilian geweest. Een super leuke jonge hond die sinds een paar weken vanuit het asiel bij Jos en Lilian huist. Wat een leuke enthousiaste mooie hond en zo leergierig! Dismo vond het nog een beetje spannend maar Lilian en ik hebben het slim aangepakt. We zijn eerst even met de twee een stukje aan de riem gaan lopen en daarna pas naar binnen gegaan. Dismo vindt het spannend. Harde geluiden vindt hij ook nog reden om te schrikken, zoals het knippen van de laurierheg door Jos. Als ik in de buurt blijf en gewoon normaal doe dan went het snel voor hem. Zolang Jos niet te dicht bij je oren komt met de heggenschaar, Dismo, heb je geen enkele reden om bang te zijn. En gelukkig bestaan er geen groene honden, dus Jos ziet best het verschil!

Zondag met wandelen begon Paul in een gekke bui heel hard te klappen, daar schrok Dismo ook heel erg van. Dus klappen Paul tot je rode handen krijgt........oke klaar, Dismo vindt het niet meer eng.

Onze hond Sjtip kan blaffen op commando. Ook dat is handig voor de training, laten we dat eens proberen. Dismo schrikt...oke, Sjtip zeg nog eens "woef", en nog eens, en nog eens....klaar, Dismo vindt het niet meer eng.

Wat een hulp die Sjtip. Vanmorgen was Dismo brutaal en gromde zelfs een beetje in zijn jeugdig enthousiasme (het ging weer over mijn broekspijp). Sjtip was meteen erbij en corrigeerde Dismo door een blaf, klaar vriend dat doen we hier niet. Mooi toch?

Het eten van Dismo gaat nu goed. De familie Loos heeft me erop attent gemaakt dat poedels niet zoveel hebben met eten, soms gaat het goed en soms hebben ze helemaal geen interesse. Dat is goed om te weten want voor onze australian shepherd is, net als voor mij, eten het hoogtepunt van de dag. Dismo krijgt een gedeelte van zijn voer in zijn bak in de bench, 4 keer per dag. Daar krijgt hij 10 minuten de tijd voor en anders is het hoogtepunt voorbij, jammer dan. Een gedeelte van het voer stop ik bij me om hem dingen te leren. Op deze manier gaat het prima en krijgt Dismo precies zijn 160 gram per dag.

En nu stop ik want anders vinden jullie het dadelijk helemaal niet meer interessant om mijn verhalen te lezen en dat moeten we niet hebben!

Dismo doet het goed en Sjtip geniet van zijn nieuwe vriend.

Dismo doet het goed en voelt zich in huis al een hele stoere bink. Sjtip vindt het geweldig, speelt, ravot en doet daarnaast nog gewoon zijn eigen dingen. Mee met de fiets, mee broodjes halen en dan een flink stuk wandelen, mee paardenvoer halen met een tussenstop in het bos....... kortom zijn leventje gaat gewoon zijn gang maar heeft een behoorlijk positief extraatje gekregen. Ik ben natuurlijk niet objectief, maar Sjtip is zo'n geweldige hond en vindt zoveel goed van Dismo. Sjtip je doet het super, je bent een geweldige hulp! En nee....onderhandelen over extra zakgeld zit er toch niet in.

Dismo heeft zijn hulphond dekje om met een grote letter L, en dat staat toch zo geweldig. Mee in de auto is al geen enkel probleem meer en hij neemt dankbaar gebruik van deze momenten om een dutje te doen, nu nog op de schoot van Paule, Janne of Jetske. Mee naar het handballen, mee naar de manege, mee naar het verzorgingshuis van opa, wegbrengen van Paule, Janne en Happy naar ponykamp, mee naar de muziekles, het is behoorlijk druk in huize Hassink, maar daar hadden ze je voor gewaarschuwd.

Karin, onze puppytrainster van stichting hulphond is vrijdag op huisbezoek geweest en heeft ons lijstje met vragen duidelijk en geduldig beantwoord. Dismo en ik hebben o.a. 3 nieuwe commando's uitgelegd gekregen waaraan we moeten oefenen, pipi, Dismo en goed zo. We hebben een stukje gewandeld en duidelijk adviezen gekregen hoe we Dismo aan de lijn mee moeten zien te krijgen. Ook de kinderen gaven tijdens het gesprek feedback hoe de eerste dagen met Dismo zijn verlopen. Mooi om hun dit allemaal aan Karin te horen vertellen en dan wordt meteen ook duidelijk of ik het hun wel helemaal duidelijk heb uitgelegd of dat mij nog iets te doen staat wat dat betreft.

Het gaat dus goed met Dismo. Het blijkt dat het hebben van 2 honden in huis nog leuker is dan dat ik dacht, hetgeen Paul wel enigszins verontrust. Dat is echt niet nodig want we weten het uiteindelijke doel en staan daar helemaal achter. Op de meest gestelde vraag van de meeste mensen: "hoe kun je zo'n hond weer inleveren na 1 jaar?" antwoord ik dan ook steevast: "bekijk de filmpjes op www.hulphond.nl, hoe Dismo als alles lukt iemands leven kan verrijken, dan is  het ons dat waard." Ik hoop echt dat het ons gaat lukken. Dismo, we gaan ervoor.

De eerste dag en nacht met Dismo.

Dismo heeft zijn eerste dag en nacht in huize Hassink doorgebracht. Wat een feest!

We zijn pup gastgezin van www.hulphond.nl en we hebben het voorrecht om een jaar ons best te doen om de labradoodle pup Dismo een stabiele basis te geven om daarna voor het grote echte werk als hulphond te worden afgetraind!

De allereerste beschrijving op de blog van de familie Loos bij pup Dismo was: "lijkt best een druk hondje". Tja en dan kom je in huize Hassink terecht...het was echt feest gisteren. 's Morgens waren de vrouwelijke leden van het gezin een beetje nerveus, een klein beetje maar. De kids naar school en wij, Paul en ik hebben Yvonne opgehaald om samen naar Herpen af te reizen. En dan rij je door Herpen en meteen zie je de trainers al met honden naast de rolstoel trainen, gaaf.

En dan.....ontmoeting met de familie Loos, Kim, de andere gastgezinnen, Maddy en de pups. Maddy is zo'n lieve, rustige, vriendelijke hond die iedereen begroet en iedereen toelaat de pups te bewonderen. We krijgen nog een aantal adviezen van Kim en een beschrijving van het nest. Het lijken boefjes maar bij de test is gebleken dat als de pups alleen zijn ze erg gevoelig zijn. Dus krijgen wij onder andere als advies mee, geef jullie pup de veiligheid die ze nodig hebben door de pup heel veel te knuffelen en veel op de arm te nemen. Soms zit het leven tegen, soms zit het mee. Wat een advies om mee naar huis te gaan, bepaald geen straf!!!!!!!

Toen was het moment aangebroken dat de pups verdeeld werden over de gastgezinnen. Kim las de naam voor en Maaike en Imke Loos zochten samen met mamma de pup. Marianne voor jou.....pup DISMO! En aangezien ik een goede luisteraar ben, neem ik de pup meteen op mijn arm en knuffelen maar. Daar gaan we Dismo, op naar een jaar samen!

Zou het kunnen dat iemand hem ingefluisterd heeft dat hij in een muzikale familie terecht komt, want op de terugweg zorgde Dismo voor een muzikale omlijsting door een piepconcert in verschillende toonsoorten. Maak niets uit jongen, komt goed, dat went wel.

Thuis.......de ontmoeting met Sjtip, onze altijd enthousiaste australian shepherd. Nu lijkt Dismo ook nog eens heel erg op een klein schaapje, dus dat spreekt een aussie wel aan. Sjtip is lief en Dismo vindt hem nu al geweldig, maar wel erg onstuimig. Dus dat wordt opletten Dismo met je uitdagen van je grote vriend......

Vandaag moeten we eigenlijk even bellen met het guinness book of records, want gisteren waren de kids Hassink toch snel uit school..........De fietsen werden nog wel even weggezet maar toen een bliksemflits en ze stonden alle drie achterom. Kennismaken met Dismo. Geweldig!

We hebben een fijne dag gehad en het is allemaal goed begonnen. Ik moet stoppen met schrijven want Dismo is wakker en heeft samen met Sjtip een racecircuit uitgezet in de kamer.

Maar niet voordat ik nogmaals mijn complimenten uit voor de familie Loos. Ik was gisteren onder de indruk om te zien hoe jullie alles gedaan hebben. Chapeau! Fijn dat zulke lieve mensen bestaan.

De eerste keer in de grote buitenwereld zonder zussen en broers

Op weg naar huis hebben we een tussenstop gemaakt om Dismo even te laten plassen. Wat knap van die kleine man dat hij meteen zo goed meewerkt! Vol trots riep ik dan ook meteen "pipi". De les is begonnen en het eerste commando al een keer getest, op naar meer! Na overleg vond Dismo het goed dat de foto op de blog komt want het neemt niet weg dat er van charmantere zaken foto's gemaakt kunnen worden.

Dismo slaapt

De kennismaking met het hele gezin en onze australische herder Sjtip was heel erg mooi.
Sjtip waant zich een beschermer van deze pup.
Een eerste dag met heel veel indrukken.
Dismo ligt nu lekker te slapen.
Dit is de eerste bench training.