Nog even een kort, maar duidelijk gesprek met Janne met de volgende strekking: "Mam nu is het al de tweede keer dat je op een ochtend naar Herpen gaat trainen en dat wij niet meekunnen, dat moet je niet meer doen. Ik vind dat niet leuk!" Duidelijk! De opmerking dat het met Dismo de laatste keer is en dat ik het niet meer zal doen, valt maar gedeeltelijk in goede aarde. Soms lastig zo'n moeder met humor en bovendien is die helemaal niet zo stoer als die opmerking doet vermoeden.
Het is druk op de weg, L1 (Limburgse zender voor alle mensen boven de rivieren) aan en carren maar. Grappig dat die zender op een gegeven moment begint te kraken.....tja, je kunt niet altijd alles hebben. Jan Pol en Frank zijn er al en dus is het meteen alweer gezellig. De honden moeten in de auto wachten omdat er nog steeds het protocol bij Giardia geldt. Dismo is opgewonden en blaft zelfs in de auto. Dat belooft niet veel goeds, een hieperdepieperdepiep poedelbui vandaag? We gaan trainen op de zorgboerderij en jawel hoor, het voorgevoel klopt. Slechte generale belooft morgen een goede prestatie! Op het eind van de training vindt Dismo zijn rust. Na de les gaan we nog even met de liefhebbers een kop koffie met wat lekkers erbij nuttigen en dat is gezellig. Jan verrast mij bovendien nog met alweer hele mooie foto's. De laatste keer nog een Dismo met krullen, nu een Dismo met een mooi fluwelen tapijtje. Kijk en geniet!
Woensdag 21 maart 2012! Dismo is jarig vandaag, 1 jaar. Jetske hangt samen met Paul de slingers op en de knuffels zijn vandaag nog uitbundiger dan normaal. Voor die mensen die denken dan hulphonden niet geknuffeld worden die hebben het goed mis! Er gaan wat zakcentjes mee naar school en tussen de middag komen in ruil daarvoor cadeautjes mee terug. 's Morgens even "koppies" leegmaken, dus telefoontje naar Carolien of ze mee gaat naar het bos en hup, Dismo en Sjtip de auto in en lekker even een heerlijke Limburgse boswandeling. Dat doet mens en hond goed.
Lunchen, tas inpakken, een goede motivator voor Dismo mee (tonijn uit blik) en weer richting Herpen. Dismo slaapt als een roos, altijd als we met de auto ergens naar toe gaan. Spannend, waarom spannend? Omdat ik zo graag wil laten zien hoe Dismo het doet, ik weet dat hij het kan, ik weet waar hij staat, ik ken zijn valkuilen en ik ken zijn kwaliteiten. Rust in de hond dat is belangrijk en dat kan alleen als de baas ook rustig is. We gaan ervoor, gewoon normaal doen. Dismo doet het keurig, is heel rustig en heeft aandacht voor mij. Linda en Kim geven een korte uitleg wat we gaan doen. We gaan lopend Herpen in, naar de Plus. Keurig door de deur, de trap en netjes aan een los lijntje naar het dorp, beloning op het moment dat de hond mooie aandacht schenkt. Het voelt goed. Dismo, Django en Djessy hebben een bijzondere onderlinge aantrekkingskracht maar ik besluit dat (verjaardags)feestjes later gebouwd kunnen worden, maar nu even niet. Even bij de les blijven. Eén voor één gaan we in de winkel naar binnen, de hond moet netjes meelopen, achter je gaan lopen bij smalle doorgangen, niets in de mond pakken, zitten en liggen, blijven als de baas wegloopt en weer meelopen als de baas hem komt ophalen. Gaat allemaal naar tevredenheid. Goed zo! Terug, nu achterop lopen en niet voorop, moet immers onder alle omstandigheden netjes meelopen en onderweg op het veldje de hier oefening. Nieuwe alinea.....
Djessy gaat als eerste, stapje terug met Dismo want die twee samen.....daar kunnen we een apart blog over schrijven. Djessy blijft keurig zitten, dan roept Arie "hier", Django doet een blijde hup naar voren, Dismo denkt hèè.......dus even afleiden....Djessy maakt een paar "ererondjes" maar gaat dan toch naar Arie. Dora aan de beurt en daarna Django. Even wat aandacht terug vragen van Dismo. Wij zijn aan de beurt. Stukje lopen, stoppen, down.....Dismo draait naar de "Krullengroep" met zijn gezicht, ja dag, vriend dat gaan we dus niet doen. Ik kies ervoor om verder te lopen, niet af te lijnen en ietsjes verder opnieuw down te leggen, weer hetzelfde, dus weer verder, daar down. Dismo blijft keurig liggen. Ik loop weg, ga staan, roep "Dismo hier", hij komt......blijft onderweg staan, kijkt naar de baas, kijkt naar de "krullengroep", je ziet hem denken.......links, rechts......ik kies ervoor hem mijn rug te draaien en van hem weg te lopen......draai me weer om roep weer "Dismo, hier"......uiteindelijk kiest Dismo voor mij! Voor die mensen die nu denken moet dat zo, nee zo moet het niet. De hond moet onder alle omstandigheden meteen bij "hier" naar jou toekomen en netjes voor je gaan zitten, zodat je hem aan kunt lijnen. Ik krijg wel een opmerking dat ik het goed opgelost heb en heb laten zien dat ik de langste adem heb. Mooi. Een verdiend m'tje van matig, dus hier gaan we de komende week nog extra op oefenen.
We lopen terug naar Herpen, weer keurig. Door de deur, trap op naar lokaal boven. Ik ben heel tevreden, trots. Dismo heeft het goed gedaan. Vriendje, pientje knap hoor! De vier D'tjes krijgen een lekker bot omdat ze jarig zijn! Dat is toch attent en verdiend. Linda en Kim zijn heel tevreden en we krijgen allemaal mooie complimenten en dat doet heel erg goed! Wat een lekker gevoel.
Janne en Jetske (Paule moest naar school) hebben ook weer genoten en de eerste vraag na de beoordeling is: "Gaan we nu naar Mc Donalds omdat het zo goed gegaan is?" Ja we gaan naar Mc. Donalds! Een goede timing blijft toch echt belangrijk, dat hebben ze goed opgepikt.
Bij Mc. Donalds gedraagt Dismo zich weer voortreffelijk, geen mens die merkt dat er een hond in de po.......onder tafel ligt. Ik ben blij, tevreden en trots! Onderweg zeg ik tegen Paul en dat meen ik oprecht. Ik heb het op mijn werk altijd heel erg naar mijn zin gehad en ik heb daar hele mooie dingen meegemaakt. Maar dit is het mooiste ("werk") wat ik ooit gedaan heb en ik ben heel erg blij dat ik het met zo'n 12 maandentoets (bijna) mag afronden.
Jullie stralen als familie-team uit dat jullie met plezier aan het werk zijn.
BeantwoordenVerwijderen