Connect.....verbinden!

Corola Hintzen, dinsdag 10 jan. 2012, 15:55 uur, sms bericht:
Komt Janne dinsdag naar het Connect? Als je met Dismo wilt meekomen kan ik dat wel voor je regelen.

Corola Hintzen, dinsdag 10 jan. 2012, 16:16 uur, sms bericht:
Je bent van harte welkom met Dismo.

Een dag erna komt Janne met een briefje van school welke ouders mee kunnen rijden naar de open dag van het Connect College in Echt op dinsdag 16 januari. Kijk, dat is mooi! Op deze manier kun je verschillende doelen met mekaar verbinden, chaufferen, interesse tonen voor de ontwikkelingen van je dochter en een ideale gelegenheid pakken om met Dismo te oefenen.

Dit is trouwens, kan het toch niet laten, weer een pleidooi voor gastgezinnen die twijfelen of het er nog wel bij kan. Een druk gezin c.q. leven is mijns inziens, een groot voordeel, je bent immers toch al onderweg in en naar van allerlei omstandigheden en situaties. Juist die situaties (school, manege, verenigingen, sportwedstrijden, winkelen, stad) lenen zich bij uitstek om van een pup een stabiele, evenwichtige hond te maken en hem alles als normaal te laten ervaren.

8.15 Uur vertrek op basisschool De Draaiende Wieken. Meteen een schare kinderen om Dismo heen met een heleboel vragen en meteen maar weer een belofte gedaan dat als de juf het goed vindt, ik nog een keer met Dismo voor de klas kom. Ben benieuwd of Ivo het geregeld krijgt.

Janne voorin de auto en achterin 3 klasgenootjes. Meteen branden de vragen los....hoe doe je dat allemaal aanleren....mijn hond leert maar niet high five te geven, hoe moet dat.....wat kan Dismo allemaal.....wat moet hij nog leren. Even stil en dan vraagt Emilio: "Janne, Dismo doet die ook wel eens windjes laten?" Waarop Janne vol overtuiging roept: "Ja, en volgens mij heeft hij dat net gedaan!"

Vervolgens ontstaat er een discussie, wie naar welk vervolgonderwijs gaat volgend jaar. Op mijn vraag of ze al weten wat ze willen worden krijg ik een verrassend antwoord. Op de achterbank zaten gisteren een toekomstig politie agent, een nachtclub eigenaar en de derde wist het nog niet, maar besloot in de lijn van zijn mede passagiers, dan maar bodyguard te worden!

Als we arriveren op het Connect college worden we geweldig ontvangen door Til Vermeulen en door Corola en eigenlijk gaat dat zo de hele ochtend door. Overal waar ik kom is bekend dat er een hulphond meekomt en op diverse plaatsen ontstaan mooie gesprekken waaruit je oprechte interesse proeft. En dan de groepsfoto, uniek in zijn soort! Durf gerust de uitdaging aan. Volgens mij is er geen enkele basisschool waar op de foto van de open dag van het Connect College in Echt een hulphond staat!

Als eerste gaan we naar een computerruimte.
Dismo vindt het allemaal best. Wat een prikkels, veel mensen, veel beweging, gladde vloeren, trappen, geluiden, apparatuur, allemaal geen probleem.

We worden de hele ochtend begeleid om met een aantal facetten van de school kennis te maken en dat is heel erg boeiend. Goed voor mekaar, daar op het Connect!

Van de computerruimte, naar de technische afdeling met allerlei apparaten. De kinderen mogen hier een aantal dingen zelf maken en op deze manier kennis maken met de verschillende apparatuur en natuurlijk met hetgeen hier allemaal geleerd kan worden. Maar er is meer op het Connect, we gaan naar verzorging en krijgen een heerlijke handmassage.

Dat is ook weer verbinden, het aangename met het aangename. (gezegde even aangepast, kon geen "onaangename" ontdekken en ben er ook niet bewust naar op zoek gegaan)
Dismo doet het super, kan niets anders zeggen.

In deze verzorgingsruimte komen we tot een opmerkelijke ontdekking, de toekomstige politie agent ziet blijkbaar ook wel een toekomst in de verzorgende beroepen, hetgeen hij later in de auto bevestigt. Gezien het talent, wat we met de foto kunnen bevestigen is dat zeker het overwegen waard.

Het volgende onderdeel is het moeilijkste voor Dismo. We gaan pannenkoeken bakken! Dismo mag niets van de grond eten of whatever iets zelf pakken en opeten, dus opletten geblazen. Op Corola's vraag of ik ook in de voorraadruimte wil oefenen zeg ik dus gretig ja. Met het opengaan van de deur, komen je de geuren al tegemoet, heerlijk. Ik heb vertrouwen in Dismo, dus ik leg hem "down", te midden van deze welriekende geneugten van het leven en loop weg om hem nog even te laten liggen en dan met het "hier" commando bij me te roepen.

Goed hè?









De kids gaan nog een reclame commercial maken over de HEMA, daar maken we de volgende keer betere afspraken over. Niets tegen de HEMA, maar ik durf er best een paar euro op in te zetten dat een commercial over Hulphond Nederland, na gisteren, betere resultaten gaat opleveren. Wie wedt er mee?

Ik zal in mijn verhaal best nog wat dingen vergeten zijn, oh ja de sportles. Wederom een hartelijk welkom, een oprecht geïnteresseerd gesprek en een rustige Dismo die gewoon gaat liggen en op het commando "let's go" weer keurig aan een los lijntje meeloopt.

Een van de dingen die ik zelf het mooiste vind wil ik toch nog even vermelden en dat is, het in contact komen met de leerlingen van het Connect en merken dat het verhaal wat je meebrengt hun echt boeit, iets met ze doet. Even een moment in de mentorklas van Corola. De leerlingen in een boog om Dismo heen en ......luisteren, vragen stellen.....
Het moment in de ruimte bij het maken van de commercial, met een leerlinge die meteen internet aanklikt www.hulphond.nl opstart en het filmpje van Sabine en Yuno bekijkt op de homepage. "OOOOOHHH ik wist niet dat een hulphond dat allemaal kon."

Op de vraag hoe ik Dismo af kan geven heb ik haar gevraagd te lezen ,het blog van hulphond Nanoe, "een heel bijzonder moment" op de site www.hulphond.nl. Heel stil kwam het antwoord: "Nu begrijp ik het."

Het was een mooie ochtend in alle opzichten en ik wil in eerste instantie Corola hiervoor bedanken, Til Vermeulen, maar zeker ook haar collega's voor de geweldige ontvangst en rondleiding en de directeur voor het goedvinden dat Dismo mee mocht.

Genieten met een zachte G!

Vrijdag 13 januari 2012, een datum waar lang naar uitgekeken is door dezen en genen!

In plaats van in mijn uppie naar Herpen (110 km enkele reis) rijden komt een bijzonder gezelschap richting Oppe Winckel om hier bij ons een gezellige dag te vertoeven en een collectieve les te genieten. Dus aan de slag om wat lekkers voor te bereiden, een appelvlaai, pudding met greumele, een speculaastaart, een eigen kippensoepje, wat boodschapjes doen, stokbrood, kruidenboter, verse broodjes....de voorpret is begonnen. Was eigenlijk al een behoorlijk tijdje aan de gang op facebook.

Om 10.00 uur arriveren Margré en Jan met Diego en Frank. Sjtip en Dismo begroeten het gezelschap op gepaste wijze. Ik zal nog vaak vermelden wat onze Sjtip een geweldige hond is, ben wel niet objectief in deze mening maar dat het maar eens iemand met goede argumenten tegenspreekt. Mission impossible! Al gauw komen Arie met zijn vrouw en zoon Sven en Djessy en Heleen met Django. Het feest kan verder gaan.

Het is gezellig en het woord genieten loopt als een rode draad door deze dag. Als ik de foto's bekijk zie ik op alle foto's lachende en naar elkaar luisterende mensen en zich goed gedragende honden. 6 Honden in huis....en van geen enkele hond last. Moet ik nog meer vertellen?

Sjtip en Dismo zitten even in de bench omdat Paul en ik met koffie en toebehoren bezig zijn, maar als Karin binnen komt.....zegt die terecht: "Moeten Sjtip en Dismo nu in de bench blijven zitten?" Dus eruit met het spul. De gezelligheid duurt voort en dan zegt Karin: "Ik ga jullie meenemen, naar het bos!" Vrijdag de 13e laat zich niet zomaar ongemerkt passeren, want als we buiten komen heeft Arie zijn band plat, althans de auto van Arie. Effe sleutelen en in colonne naar de garage in het dorp om de band na te kijken en in ieder geval wat lucht te geven. Dat lucht op!

Naar het bos. Voor de mensen die denken dat het allemaal zomaar iets is, het volgende. De trainsters van Hulphond, daar kunnen we een boek over schrijven. Die hebben ogen, oren en observatie talenten......het zit overal... van voren van achteren, van opzij, van boven en van onderen. Ze zien, horen en merken alles. Dus riem omdoen, afdoen, in de auto, uit de auto, reacties naar andere honden, commando's geven, je houding, volgen aan de lijn, de wijze van belonen. Het hoort allemaal bij het trainen, het moet allemaal op een bepaalde manier. Dit is o.a. het antwoord op de vraag, wat moeten jullie die honden allemaal leren? Daarnaast "leest" Karin de honden en beschrijft dan wat ze ziet en dat is zo geweldig, dat is zo genieten, daar leer je zo verschrikkelijk veel van, kortom dat is GENIETEN met hoofdletters en vet gedrukt!

De honden gaan aan de lijn en dan zegt Karin: "Zometeen, gaan de lijnen, uiteraard met het commande back, los en op het zelfde moment zeggen we release."

Het beloofde Limburgse zonnetje laat zich niet ongemoeid. Als je eigen hond aandacht aan je schenkt moet je die momenten belonen. Met name Heleen had het hiermee erg druk, want Django had super veel aandacht voor haar en dat is heel erg mooi om te zien. Djessy trok de stoute schoenen aan en was heel even vrijpostig bij Sjtip, maar Sjtip "regelde" dat op gepaste wijze en Djessy was meteen klaar. Frank hield dat iets langer vol. Frank heeft onze harten gestolen en daar komt het, zwart op wit (hahaha).....witte gekrulde labradoodles zijn top maar een zwarte lab als Frank.....om te zoenen.

Toen Sjtip klaar was met het broodnodige regelwerk dacht Dismo dit te moeten overnemen en laat dat nu effe niet de bedoeling zijn. Er gaan dingen heel goed, maar er is ook nog een hele hoop werk te verzetten.

Na een geweldige wandeling en leerzame training terug naar huis om de gezelligheid voort te zetten en de inmiddels hongerige magen te vullen. De kids komen uit school en schuiven aan aan tafel. Hoe meer zielen hoe meer vreugd!

Er is een tijd van komen en een tijd van gaan en als de tijd van gaan is gekomen duikt vrijdag de 13e weer op. Heleen heeft een lamp kapot aan de auto en die is niet zelf te vervangen, dus de wegenwacht gebeld die met een stoere bergingswagen het licht komt brengen.

Opruimen en door naar het slaapfeestje van Janne, Oppe Winckel!

Wat een dag, ik heb zo genoten en mijn doosje energie weer helemaal volgestopt met deze voor mij geweldige dag. Dit zijn de mooie dingen in het leven en die moet je zelf maken, pakken en niet aan je voorbij laten glippen! En soms komt een groepje lieve mensen je spontaan helpen. Dank je wel, lieve hulphond collega's voor deze bijzondere dag!

Zaterdag een drukke dag! Voor het slaapfeestje het ontbijt regelen, maar dat is zo gepiept want onder het motto "home alone" mogen pa en ma zo weinig mogelijk hun gezicht laten zien. Kwestie van aanvoelen, soms ben je geliefd en soms ben je wat minder gewenst en moet je loslaten! Maar niet getreurd, genoeg te doen want Jetske moet naar de handbal wedstrijd en ik ben vandaag de chauffeur van het team, daarna paardrijden van Paule en Happy, om 16.00 uur paardrijden van Jetske. Douchen, logeerkoffertje van Jetske pakken, want zij gaat logeren bij Peter en Henriëtte, hup Dismo weer in the car en carren maar. Terug naar huis, ben zo benieuwd hoe Janne haar feestje heeft beleefd. Wat ben ik trots, ze heeft genoten, alles zelf gedaan, geen troep, geen rommel, zelfs de afwasmachine ingeruimd, aangezet en de spullen weer opgeruimd....op eigen initiatief......TROTS. Genieten!

Dat was de zaterdag.

Zondag is de Annendaalloop in Posterholt en Janne moet handballen. Ideaal om te oefenen, lopend naar de sporthal. Dat is wat.....Dismo ziet nogal wat rare snuiters aan zich voorbij rennen maar heeft hier geen enkele moeite mee. Vandaag doet hij het keurig en heeft hij niet de behoefte alles te regelen. Hij doet het zoals hij het moet doen, en ook dat is genieten.

Na de handbal wedstrijd wil ik snel naar de Beuk, naar de Annendaalloop. Vorig jaar hebben we afscheid moeten nemen van Bert, de man van mijn vriendin Lisanne, de pap van Robin en Maud. Op 4 februari is Bert overleden tijdens het uitoefenen van zijn geliefde rensport. Bert was de grote organisator achter de Annendaalloop en er zal dit eerste jaar zonder hem speciale aandacht aan geschonken worden. Lisanne, zijn dochter Maud en zoon Robin, hebben wederom een zware dag en ik wil hun een hart onder de riem steken. Maud wint de wedstrijd in haar categorie, de eerste plaats. Heftig maar ook mooi!

Met gemengde gevoelens naar huis.

Oppe Winckel moet gepoetst, morgen komen gasten.

Je weet het wel, "je weet wel hond"!

Sinds 23 december 2011 hoort Dismo officieel bij de categorie "je weet wel" honden. Laat dat nu ook precies de fase zijn waarin we volop zitten. Iedere dag denk ik bij herhaling: "Dismo, je weet het wel!" maar gezien de pubertijd heeft hij opnieuw het programma: "Doet ie 't of doet ie 't niet?" uitgevonden. En inderdaad er zijn momenten dat doet ie 't maar er zijn naar mijn smaak nog te veel momenten van, hij doet 't niet! Volhouden, consequent blijven, we hebben er zelfs een aantal wijzen voor geraadpleegd......

maar die keerden Dismo de rug. Ze hadden een ster gezien en waren even met andere dingen bezig. Dus op eigen kracht vooruit.

Een heel belangrijk aandachtspunt is eten. Net zoals zijn huidige baas vindt Dismo eten één van de hoogtepunten van de dag. In tegenstelling tot zijn baas, blijft Dismo niet geheel vrijwillig van alle lekkernijen af. Soms is hij een beetje een wolf in schaapskleren

en als hij iets kan "pikken" dan doet ie 't en nu willen we juist zo graag dat hij zou kiezen voor, "hij doet 't niet"!
Afgelopen zaterdag goed met hem geoefend bij Margriet Meijers, dierenspeciaalzaak in Posterholt. Tussen alle lekkere, overheerlijke, in alle vormen en smaken te bedenken snoeperijen. Dismo naast een bak met overheerlijke varkentjes op de grond "down", een beloningskoekje naast hem op de grond en dan vertellen met Margriet en andere klanten over koetjes en kalfjes (haha, ook lekker!). Dat doet hij goed, je weet het wel, Dismo! Kom ik thuis, ben even met iets anders bezig, de kids laten de keukendeur open.....Dismo scoort een croissant!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!RRRRRRRRRRRRRustig blijven.

Vrijdag de 13e januari 2012 wordt een hele speciale. De broers Django, Diego, en Djessy komen onder begeleiding van hun bazen Heleen, Margré en Arie in Posterholt trainen bij ons Oppe Winckel. Maar.....een speciale vermelding voor het enige echte zwarte schaap onder ons, de geweldige zwarte lab, FRANK, die het onder begeleiding van Jan aandurft om met 4 blond gekrulde doodledingen naar Posterholt te komen. We zijn benieuwd wat onze trainster Karin voor ons in petto heeft.