Genieten met een zachte G!

Vrijdag 13 januari 2012, een datum waar lang naar uitgekeken is door dezen en genen!

In plaats van in mijn uppie naar Herpen (110 km enkele reis) rijden komt een bijzonder gezelschap richting Oppe Winckel om hier bij ons een gezellige dag te vertoeven en een collectieve les te genieten. Dus aan de slag om wat lekkers voor te bereiden, een appelvlaai, pudding met greumele, een speculaastaart, een eigen kippensoepje, wat boodschapjes doen, stokbrood, kruidenboter, verse broodjes....de voorpret is begonnen. Was eigenlijk al een behoorlijk tijdje aan de gang op facebook.

Om 10.00 uur arriveren Margré en Jan met Diego en Frank. Sjtip en Dismo begroeten het gezelschap op gepaste wijze. Ik zal nog vaak vermelden wat onze Sjtip een geweldige hond is, ben wel niet objectief in deze mening maar dat het maar eens iemand met goede argumenten tegenspreekt. Mission impossible! Al gauw komen Arie met zijn vrouw en zoon Sven en Djessy en Heleen met Django. Het feest kan verder gaan.

Het is gezellig en het woord genieten loopt als een rode draad door deze dag. Als ik de foto's bekijk zie ik op alle foto's lachende en naar elkaar luisterende mensen en zich goed gedragende honden. 6 Honden in huis....en van geen enkele hond last. Moet ik nog meer vertellen?

Sjtip en Dismo zitten even in de bench omdat Paul en ik met koffie en toebehoren bezig zijn, maar als Karin binnen komt.....zegt die terecht: "Moeten Sjtip en Dismo nu in de bench blijven zitten?" Dus eruit met het spul. De gezelligheid duurt voort en dan zegt Karin: "Ik ga jullie meenemen, naar het bos!" Vrijdag de 13e laat zich niet zomaar ongemerkt passeren, want als we buiten komen heeft Arie zijn band plat, althans de auto van Arie. Effe sleutelen en in colonne naar de garage in het dorp om de band na te kijken en in ieder geval wat lucht te geven. Dat lucht op!

Naar het bos. Voor de mensen die denken dat het allemaal zomaar iets is, het volgende. De trainsters van Hulphond, daar kunnen we een boek over schrijven. Die hebben ogen, oren en observatie talenten......het zit overal... van voren van achteren, van opzij, van boven en van onderen. Ze zien, horen en merken alles. Dus riem omdoen, afdoen, in de auto, uit de auto, reacties naar andere honden, commando's geven, je houding, volgen aan de lijn, de wijze van belonen. Het hoort allemaal bij het trainen, het moet allemaal op een bepaalde manier. Dit is o.a. het antwoord op de vraag, wat moeten jullie die honden allemaal leren? Daarnaast "leest" Karin de honden en beschrijft dan wat ze ziet en dat is zo geweldig, dat is zo genieten, daar leer je zo verschrikkelijk veel van, kortom dat is GENIETEN met hoofdletters en vet gedrukt!

De honden gaan aan de lijn en dan zegt Karin: "Zometeen, gaan de lijnen, uiteraard met het commande back, los en op het zelfde moment zeggen we release."

Het beloofde Limburgse zonnetje laat zich niet ongemoeid. Als je eigen hond aandacht aan je schenkt moet je die momenten belonen. Met name Heleen had het hiermee erg druk, want Django had super veel aandacht voor haar en dat is heel erg mooi om te zien. Djessy trok de stoute schoenen aan en was heel even vrijpostig bij Sjtip, maar Sjtip "regelde" dat op gepaste wijze en Djessy was meteen klaar. Frank hield dat iets langer vol. Frank heeft onze harten gestolen en daar komt het, zwart op wit (hahaha).....witte gekrulde labradoodles zijn top maar een zwarte lab als Frank.....om te zoenen.

Toen Sjtip klaar was met het broodnodige regelwerk dacht Dismo dit te moeten overnemen en laat dat nu effe niet de bedoeling zijn. Er gaan dingen heel goed, maar er is ook nog een hele hoop werk te verzetten.

Na een geweldige wandeling en leerzame training terug naar huis om de gezelligheid voort te zetten en de inmiddels hongerige magen te vullen. De kids komen uit school en schuiven aan aan tafel. Hoe meer zielen hoe meer vreugd!

Er is een tijd van komen en een tijd van gaan en als de tijd van gaan is gekomen duikt vrijdag de 13e weer op. Heleen heeft een lamp kapot aan de auto en die is niet zelf te vervangen, dus de wegenwacht gebeld die met een stoere bergingswagen het licht komt brengen.

Opruimen en door naar het slaapfeestje van Janne, Oppe Winckel!

Wat een dag, ik heb zo genoten en mijn doosje energie weer helemaal volgestopt met deze voor mij geweldige dag. Dit zijn de mooie dingen in het leven en die moet je zelf maken, pakken en niet aan je voorbij laten glippen! En soms komt een groepje lieve mensen je spontaan helpen. Dank je wel, lieve hulphond collega's voor deze bijzondere dag!

Zaterdag een drukke dag! Voor het slaapfeestje het ontbijt regelen, maar dat is zo gepiept want onder het motto "home alone" mogen pa en ma zo weinig mogelijk hun gezicht laten zien. Kwestie van aanvoelen, soms ben je geliefd en soms ben je wat minder gewenst en moet je loslaten! Maar niet getreurd, genoeg te doen want Jetske moet naar de handbal wedstrijd en ik ben vandaag de chauffeur van het team, daarna paardrijden van Paule en Happy, om 16.00 uur paardrijden van Jetske. Douchen, logeerkoffertje van Jetske pakken, want zij gaat logeren bij Peter en Henriëtte, hup Dismo weer in the car en carren maar. Terug naar huis, ben zo benieuwd hoe Janne haar feestje heeft beleefd. Wat ben ik trots, ze heeft genoten, alles zelf gedaan, geen troep, geen rommel, zelfs de afwasmachine ingeruimd, aangezet en de spullen weer opgeruimd....op eigen initiatief......TROTS. Genieten!

Dat was de zaterdag.

Zondag is de Annendaalloop in Posterholt en Janne moet handballen. Ideaal om te oefenen, lopend naar de sporthal. Dat is wat.....Dismo ziet nogal wat rare snuiters aan zich voorbij rennen maar heeft hier geen enkele moeite mee. Vandaag doet hij het keurig en heeft hij niet de behoefte alles te regelen. Hij doet het zoals hij het moet doen, en ook dat is genieten.

Na de handbal wedstrijd wil ik snel naar de Beuk, naar de Annendaalloop. Vorig jaar hebben we afscheid moeten nemen van Bert, de man van mijn vriendin Lisanne, de pap van Robin en Maud. Op 4 februari is Bert overleden tijdens het uitoefenen van zijn geliefde rensport. Bert was de grote organisator achter de Annendaalloop en er zal dit eerste jaar zonder hem speciale aandacht aan geschonken worden. Lisanne, zijn dochter Maud en zoon Robin, hebben wederom een zware dag en ik wil hun een hart onder de riem steken. Maud wint de wedstrijd in haar categorie, de eerste plaats. Heftig maar ook mooi!

Met gemengde gevoelens naar huis.

Oppe Winckel moet gepoetst, morgen komen gasten.