Echt! Dismo is "Op de Slek" geweest en op het Connect College!

Afgelopen week heeft Dismo de "scholenweek" gehad en ik heb mogen snuffelen hoe het is om voor een klas te staan en de aandacht van de leerlingen te krijgen en vast te houden. Oké, oké, zo eerlijk als ik ben, geef ik meteen toe dat het met de "echte" juffrouwen, mevrouwen en meneren die ervoor gestudeerd hebben om voor een klas te staan, verschrikkelijke oneerlijke concurrentie is want zeg nu zelf als Dismo ergens binnenkomt..........is de slag om aandacht al gewonnen!

Dinsdagmiddag is het dan zover. We zijn uitgenodigd door juffrouw Hilde Heuvelmans-Vergoossen om iets over hulphond te komen vertellen op basisschool Op de Slek in Echt. Vooral leuk om te vertellen is.....juffrouw Hilde is bang voor honden, hihihi, en al helemaal voor grote honden, zelfs voor een hond met blonde krulletjes die door sommige mensen voor "schaap" uitgemaakt wordt. Helemaal niet erg hoor, juist stoer als je dan toch openstaat voor het goede werk van een hulphond. De kinderen van groep 3/4 zitten in een kring te wachten en raad eens wat ik hoor als ik binnenkom. Precies, oooooooohhh,aaaaaahhhh! Blijft toch leuk!

De kinderen hebben bijzonder veel aandacht en wat me heel erg opvalt is dat ze hele goede vragen stellen. Juffrouw Hilde heeft op mijn advies samen met de kinderen naar het filmpje gekeken van de opnames van klokhuis en naar de site van hulphond.nl en je merkt echt dat dat indruk gemaakt heeft en de kinderen aan het denken gezet heeft. En Dismo.....die doet wat hij moet doen en laat wat hij moet laten. Zelfs als ik mijn laars uitdoe en die door Dismo laat ophalen en brengen.....doet Dismo dat. Wel een beetje lastig zo'n lange leren flap maar bij de tweede poging lukt het toch. De smurf van Mc Donalds, het favoriete speeltje van Dismo is iets makkelijker, maar ook een haarkam en een pakje papieren zakdoekjes gaat Dismo keurig halen en legt deze netjes in mijn hand. Sit, Down, Stand, Dressed, Back, let's go, behind, get it, in the hand, brokjes op de grond laten liggen en niet opeten, shake hands, oooooooh, aahhhhhhhh. De kinderen vinden het geweldig en dan de prijsvraag: "Wat is het eerste wat we de pup leren?" Antwoord: "zijn naam". Een trotse leerling kan naar huis met een plakplaatje en met een mooi verhaal. Enige smet op de dag (grapje)........niet mogen aaien! Bij het naar buiten gaan staat een meisje uit de klas buiten te wachten en ik zie heel voorzichtig zo'n klein handje over de krulletjes strijken. Ik denk....oooooh en aaaaah en Dismo, die kan dat wel hebben.

Woensdag wil ik graag naar Herpen voor de collectieve les maar Dismo denkt daar anders over. Blijkbaar is het "klasse" uitstapje zo vermoeiend voor hem dat hij lekker snurkend zijn bench verkiest boven enige andere activiteit. Daarom vind ik het verstandiger hem even wat rust te geven want tenslotte moeten we donderdag en vrijdag 2 keer 2 "gastlessen" geven op het Connect College in Echt. Dus donderdag en vrijdag, weer op naar Echt. Als ik daar binnen kom hoor ik links en rechts, hej kijk daar heb je die hond weer van de open dag.

Mijn motto: "Wat je met passie doet, doe je goed!" blijkt maar weer eens te kloppen en vaak lukt het dan ook nog die passie over te dragen. Dat is mooi! Volle aandacht van de leerlingen, wat moet ik ervan zeggen....ben zo trots op mijn Dismo. Dismo kan ondanks alle prikkels om hem heen, zo mooi werken en hij vindt het inmiddels allemaal heel gewoon.

Het is een voorrecht om gastgezin te zijn van Hulphond.nl en jonge mensen iets te mogen vertellen wat een hulphond voor iemand kan betekenen. Als ik voorbeelden van cliënten aanhaal in de klas, wordt het heel stil en je voelt bijna dat het iets met de leerlingen doet, het zet ze aan het denken. Bijvoorbeeld een verkeersongeluk in je leven kan je leven totaal veranderen en dan is het niet meer zo gewoon om alles zelf te kunnen. Op de afsluitende vraag hoe ze het vonden was dan ook het antwoord: "Leuk, en ik had nooit gedacht dat een hulphond zoveel kan."

Dit jaar heeft Corola een tijdje terug hulphond.nl aangedragen als goed doel voor de vastenactie van het Connect College. Helaas zijn we niet door de "voorselectie" gekomen en de leerlingen moeten nu uit 5 andere, ongetwijfeld ook hele goede doelen hun keuze maken voor de vastenactie van dit jaar. Toch kan ik het niet nalaten het Connect te stimuleren volgend jaar nog eens aan hulphond.nl te denken. Ik kom in ieder geval, als ik een volgende pup heb, weer gastlessen geven want ik vond het super om te doen. Met Dismo gaat dat niet meer gebeuren want hoogstwaarschijnlijk wordt Dismo 2 april ingeleverd in Herpen. En dan wordt het stil..................

Wat ben ik toch een kluns, heb ik eindelijk een hond die mij de krant en de pantoffels brengt, geef ik hem af. Voor die mensen die mij iets beter kennen, denken nu waarschijnlijk: "Dat is Marianne, ze is een gevoelig watje maar ze redt zich er met een grapje uit! Wat is Marianne zonder gevatte droge humor?" En nu eerlijk, terwijl ik dit type rollen er tranen over mijn wangen. Want wat is dit een dubbel gevoel, het moment van afgeven van mijn Dismo komt akelig dichtbij en het gevoel van blijdschap dat het ons gelukt is, het zou zoveel erger zijn als zo'n geweldige kanjer als Dismo het niet zou halen. Maar het is nog geen 2 april, dus verder met de dingen waar nog hard aan gewerkt moet worden. Het niets hoeven met andere honden vindt Dismo nog erg moeilijk. Er zijn toch echt honden op deze wereld die volgens hem meer aandacht verdienen dan ik op dat moment, dus daar gaan we nog keihard aan werken.

En dan tot slot nog een paar groepsfoto's van het Connect College in Echt. Dank jullie wel meiden en jongens voor jullie oprechte aandacht. Ik vond het geweldig om te doen. Misschien tot een volgende keer.