De 12 maandentoets!

Dinsdag 20 maart, 8.15 uur in de auto op naar Herpen voor de laatste collectieve les met Dismo om 10.00 uur. Eerst worden wat spullen in de rode rugzak gestopt en dat werkt als een rode lap op een hulphond. Komt die tas op tafel dan weet Dismo wat er staat te gebeuren en daar heeft Dismo altijd zin in! En zo blijkt maar weer, niet alleen Dismo.
Nog even een kort, maar duidelijk gesprek met Janne met de volgende strekking: "Mam nu is het al de tweede keer dat je op een ochtend naar Herpen gaat trainen en dat wij niet meekunnen, dat moet je niet meer doen. Ik vind dat niet leuk!" Duidelijk! De opmerking dat het met Dismo de laatste keer is en dat ik het niet meer zal doen, valt maar gedeeltelijk in goede aarde. Soms lastig zo'n moeder met humor en bovendien is die helemaal niet zo stoer als die opmerking doet vermoeden.

Het is druk op de weg, L1 (Limburgse zender voor alle mensen boven de rivieren) aan en carren maar. Grappig dat die zender op een gegeven moment begint te kraken.....tja, je kunt niet altijd alles hebben. Jan Pol en Frank zijn er al en dus is het meteen alweer gezellig. De honden moeten in de auto wachten omdat er nog steeds het protocol bij Giardia geldt. Dismo is opgewonden en blaft zelfs in de auto. Dat belooft niet veel goeds, een hieperdepieperdepiep poedelbui vandaag? We gaan trainen op de zorgboerderij en jawel hoor, het voorgevoel klopt. Slechte generale belooft morgen een goede prestatie! Op het eind van de training vindt Dismo zijn rust. Na de les gaan we nog even met de liefhebbers een kop koffie met wat lekkers erbij nuttigen en dat is gezellig. Jan verrast mij bovendien nog met alweer hele mooie foto's. De laatste keer nog een Dismo met krullen, nu een Dismo met een mooi fluwelen tapijtje. Kijk en geniet!

Woensdag 21 maart 2012! Dismo is jarig vandaag, 1 jaar. Jetske hangt samen met Paul de slingers op en de knuffels zijn vandaag nog uitbundiger dan normaal. Voor die mensen die denken dan hulphonden niet geknuffeld worden die hebben het goed mis! Er gaan wat zakcentjes mee naar school en tussen de middag komen in ruil daarvoor cadeautjes mee terug. 's Morgens even "koppies" leegmaken, dus telefoontje naar Carolien of ze mee gaat naar het bos en hup, Dismo en Sjtip de auto in en lekker even een heerlijke Limburgse boswandeling. Dat doet mens en hond goed.

Lunchen, tas inpakken, een goede motivator voor Dismo mee (tonijn uit blik) en weer richting Herpen. Dismo slaapt als een roos, altijd als we met de auto ergens naar toe gaan. Spannend, waarom spannend? Omdat ik zo graag wil laten zien hoe Dismo het doet, ik weet dat hij het kan, ik weet waar hij staat, ik ken zijn valkuilen en ik ken zijn kwaliteiten. Rust in de hond dat is belangrijk en dat kan alleen als de baas ook rustig is. We gaan ervoor, gewoon normaal doen. Dismo doet het keurig, is heel rustig en heeft aandacht voor mij. Linda en Kim geven een korte uitleg wat we gaan doen. We gaan lopend Herpen in, naar de Plus. Keurig door de deur, de trap en netjes aan een los lijntje naar het dorp, beloning op het moment dat de hond mooie aandacht schenkt. Het voelt goed. Dismo, Django en Djessy hebben een bijzondere onderlinge aantrekkingskracht maar ik besluit dat (verjaardags)feestjes later gebouwd kunnen worden, maar nu even niet. Even bij de les blijven. Eén voor één gaan we in de winkel naar binnen, de hond moet netjes meelopen, achter je gaan lopen bij smalle doorgangen, niets in de mond pakken, zitten en liggen, blijven als de baas wegloopt en weer meelopen als de baas hem komt ophalen. Gaat allemaal naar tevredenheid. Goed zo! Terug, nu achterop lopen en niet voorop, moet immers onder alle omstandigheden netjes meelopen en onderweg op het veldje de hier oefening. Nieuwe alinea.....

Djessy gaat als eerste, stapje terug met Dismo want die twee samen.....daar kunnen we een apart blog over schrijven. Djessy blijft keurig zitten, dan roept Arie "hier", Django doet een blijde hup naar voren, Dismo denkt hèè.......dus even afleiden....Djessy maakt een paar "ererondjes" maar gaat dan toch naar Arie. Dora aan de beurt en daarna Django. Even wat aandacht terug vragen van Dismo. Wij zijn aan de beurt. Stukje lopen, stoppen, down.....Dismo draait naar de "Krullengroep" met zijn gezicht, ja dag, vriend dat gaan we dus niet doen. Ik kies ervoor om verder te lopen, niet af te lijnen en ietsjes verder opnieuw down te leggen, weer hetzelfde, dus weer verder, daar down. Dismo blijft keurig liggen. Ik loop weg, ga staan, roep "Dismo hier", hij komt......blijft onderweg staan, kijkt naar de baas, kijkt naar de "krullengroep", je ziet hem denken.......links, rechts......ik kies ervoor hem mijn rug te draaien en van hem weg te lopen......draai me weer om roep weer "Dismo, hier"......uiteindelijk kiest Dismo voor mij! Voor die mensen die nu denken moet dat zo, nee zo moet het niet. De hond moet onder alle omstandigheden meteen bij "hier" naar jou toekomen en netjes voor je gaan zitten, zodat je hem aan kunt lijnen. Ik krijg wel een opmerking dat ik het goed opgelost heb en heb laten zien dat ik de langste adem heb. Mooi. Een verdiend m'tje van matig, dus hier gaan we de komende week nog extra op oefenen.

We lopen terug naar Herpen, weer keurig. Door de deur, trap op naar lokaal boven. Ik ben heel tevreden, trots. Dismo heeft het goed gedaan. Vriendje, pientje knap hoor! De vier D'tjes krijgen een lekker bot omdat ze jarig zijn! Dat is toch attent en verdiend. Linda en Kim zijn heel tevreden en we krijgen allemaal mooie complimenten en dat doet heel erg goed! Wat een lekker gevoel.

Janne en Jetske (Paule moest naar school) hebben ook weer genoten en de eerste vraag na de beoordeling is: "Gaan we nu naar Mc Donalds omdat het zo goed gegaan is?" Ja we gaan naar Mc. Donalds! Een goede timing blijft toch echt belangrijk, dat hebben ze goed opgepikt.

Bij Mc. Donalds gedraagt Dismo zich weer voortreffelijk, geen mens die merkt dat er een hond in de po.......onder tafel ligt. Ik ben blij, tevreden en trots! Onderweg zeg ik tegen Paul en dat meen ik oprecht. Ik heb het op mijn werk altijd heel erg naar mijn zin gehad en ik heb daar hele mooie dingen meegemaakt. Maar dit is het mooiste ("werk") wat ik ooit gedaan heb en ik ben heel erg blij dat ik het met zo'n 12 maandentoets (bijna) mag afronden.

De laatste weken!

Het zit er voor ons bijna op, 2 april om 10.30 uur gaat het gebeuren. Het inlevermoment van Dismo in Herpen. Ik ga er nog niet veel over zeggen want de focus ligt eerst nog op genieten, gewoon door oefenen, trainen, de welbekende puntjes op de i! Nu staat op die i maar 1 puntje, dus zou je denken, makkie...... maar er is nog genoeg te doen. Dismo kan het allemaal super, maar hij moet het simpelweg onder alle omstandigheden super laten zien, ook als er superleuke andere honden in de buurt zijn of als hij een hieperdepieperdepiep bui met poedelhup voelt opkomen, of als zijn puberstreken hem de afweging laten maken luister ik naar de baas, ik weet wel hoe het moet of doe ik het even niet? De laatste tijd gaat Dismo zelf dingen zoeken om te doen, zelf dingen ongevraagd halen of lijn in de bek, in de achteruit en trekken maar. Zo van, hé baas, lang genoeg stil gestaan, ik wil werken voor de kost. In eerste instantie haalde ik hem daaruit door hem commando's te laten doen, maar dat is niet de oplossing, want op zo'n moment doet hij dat maar al te graag. Bewustwording! Dat is eigenlijk precies wat hij wil en ik geef hem zijn zin. Dus nu negeer ik hem en praat ik gewoon al stokkende door (want zo'n hond kan hard trekken) of blijf ik gewoon stevig staan. Dat werkt inderdaad beter. Bijna opgelost maar nog niet helemaal, moet nog even volhouden!

Dismo kun je werkelijk overal mee naar toe nemen, hij is niets en niemand tot last. En hij is weer behoorlijk op stap geweest de afgelopen weken. Zo hebben we een bezoek gebracht aan IJssalon Florence en hebben we met zijn 7, Corola en Lisanne zijn ook gezellig meegeweest, genoten van de coupe Hulphond en niet te vergeten, van de geweldige warme en hartelijke ontvangst door eigenaresse Marjo Janssen. Van zulke mensen word ik blij. Nogmaals hartelijk dank voor het kiezen van Hulphond als goed doel 2012. En mensen, ga die coupe eten, hij is zoooooo lekker en de helft van de opbrengst gaat naar Hulphond!

Buiten de normale dingen is Dismo nog naar een collectieve les geweest in Herpen. Na deze, weer zeer leerzame les zijn we wat gaan drinken en heeft collega Jan Pol foto's gemaakt. En ook daar word ik blij van, want Jan maakt hele mooie foto's.

Dismo is weer naar trimsalon Lassie geweest en Gerrie heeft er in plaats van een krullending een fluwelen tapijtje van gemaakt. Even wennen, maar hij ziet er weer keurig verzorgd uit. Dismo is zo knap dat hem gewoon alle kapsels staan, een enkeling heeft dat geluk hier, op deze aardbol. De dag erna naar de dierenarts voor de laatste cocktail prik en de prik tegen kennelhoest. De wormenkuur en de vlooienpipetten hebben we weer gegeven, dus qua verzorging is Dismo er helemaal klaar voor. De dingen die moeten gebeuren voor het inleveren zijn gebeurd.

Janne heeft een mooie power point presentatie gemaakt over Hulphond.nl en vorige week vrijdag werd ik om 12.45 uur op school verwacht om de presentatie bij te wonen en met Dismo de show te stelen. Gelukt, een dikke vette 8,5! Meester Mikel zei dat dit de langst durende presentatie ooit was en dat ook hij veel opgestoken had van het verhaal. Dat is mooi. Topprestatie Janne, een goed punt en bovendien geholpen om Hulphond.nl op de kaart te zetten!

Zaterdag ben ik met Janne en natuurlijk Dismo naar de open dag van Lyceum Schöndeln geweest. Die hond heeft al aardig wat scholen gezien, het Connect, de Mavo Roermond, basisschool de Draaiende Wieken, basisschool Op de Slek en dan nu het Lyceum Schöndeln. Het was gigantisch druk, maar dat kan Dismo niet deren. Die prikkels kan hij allemaal weerstaan, dat doet hij zo super goed. Niet iedereen kan echter Dismo weerstaan, zoals Jack Mestrom, een notoire aaier van het beste soort. Ik weet zonder om te kijken dat Jack in de buurt is want Dismo herkent hem uit duizenden en ook Jack's dochter Pien (vriendin van Paule) hoort bij de lievelingen van Dismo. En Jack was inderdaad op de open dag, en ........Dismo had hem weer meteen in de gaten.

Deze week staat nog een collectieve les op de planning en woensdag de 1e verjaardag van Dismo en...... op die dag........de 12 maandentoets. Duim mee voor dit team, de niet snel tevreden zijnde perfectionist (zelfkennis is nooit weg) en deze geweldige hond, zodat we glansrijk en met een mooi eindrapport door deze toets komen.

Reacties van leerlingen van het Connect College.

Vandaag kreeg ik onderstaande reacties nav de gastlessen op het Connect College in Echt.

In vond het een erg leuke ervaring en ik snap nu veel beter hoe het in elkaar zit. Ik heb zeker respect voor zo'n honden. Zeker als ik zie wat ze kunnen, gewoon prachtig! Ik heb nu een hele andere kijk erop en weet nu dat de honden ook hun vrije tijd krijgen. Romy Janssen klas 2G

Ik vond het echt knap wat zij allemaal die hond heeft geleerd. En dat die dat al op z'n jonge leeftijd kan. Ik heb er weer veel van geleerd en heb respect voor haar en de hond. Hopelijk maakt hij de persoon bij wie die binnenkort thuis komt gelukkig en kan hij goed helpen. Juliette van Montfort klas 2G

Echt! Dismo is "Op de Slek" geweest en op het Connect College!

Afgelopen week heeft Dismo de "scholenweek" gehad en ik heb mogen snuffelen hoe het is om voor een klas te staan en de aandacht van de leerlingen te krijgen en vast te houden. Oké, oké, zo eerlijk als ik ben, geef ik meteen toe dat het met de "echte" juffrouwen, mevrouwen en meneren die ervoor gestudeerd hebben om voor een klas te staan, verschrikkelijke oneerlijke concurrentie is want zeg nu zelf als Dismo ergens binnenkomt..........is de slag om aandacht al gewonnen!

Dinsdagmiddag is het dan zover. We zijn uitgenodigd door juffrouw Hilde Heuvelmans-Vergoossen om iets over hulphond te komen vertellen op basisschool Op de Slek in Echt. Vooral leuk om te vertellen is.....juffrouw Hilde is bang voor honden, hihihi, en al helemaal voor grote honden, zelfs voor een hond met blonde krulletjes die door sommige mensen voor "schaap" uitgemaakt wordt. Helemaal niet erg hoor, juist stoer als je dan toch openstaat voor het goede werk van een hulphond. De kinderen van groep 3/4 zitten in een kring te wachten en raad eens wat ik hoor als ik binnenkom. Precies, oooooooohhh,aaaaaahhhh! Blijft toch leuk!

De kinderen hebben bijzonder veel aandacht en wat me heel erg opvalt is dat ze hele goede vragen stellen. Juffrouw Hilde heeft op mijn advies samen met de kinderen naar het filmpje gekeken van de opnames van klokhuis en naar de site van hulphond.nl en je merkt echt dat dat indruk gemaakt heeft en de kinderen aan het denken gezet heeft. En Dismo.....die doet wat hij moet doen en laat wat hij moet laten. Zelfs als ik mijn laars uitdoe en die door Dismo laat ophalen en brengen.....doet Dismo dat. Wel een beetje lastig zo'n lange leren flap maar bij de tweede poging lukt het toch. De smurf van Mc Donalds, het favoriete speeltje van Dismo is iets makkelijker, maar ook een haarkam en een pakje papieren zakdoekjes gaat Dismo keurig halen en legt deze netjes in mijn hand. Sit, Down, Stand, Dressed, Back, let's go, behind, get it, in the hand, brokjes op de grond laten liggen en niet opeten, shake hands, oooooooh, aahhhhhhhh. De kinderen vinden het geweldig en dan de prijsvraag: "Wat is het eerste wat we de pup leren?" Antwoord: "zijn naam". Een trotse leerling kan naar huis met een plakplaatje en met een mooi verhaal. Enige smet op de dag (grapje)........niet mogen aaien! Bij het naar buiten gaan staat een meisje uit de klas buiten te wachten en ik zie heel voorzichtig zo'n klein handje over de krulletjes strijken. Ik denk....oooooh en aaaaah en Dismo, die kan dat wel hebben.

Woensdag wil ik graag naar Herpen voor de collectieve les maar Dismo denkt daar anders over. Blijkbaar is het "klasse" uitstapje zo vermoeiend voor hem dat hij lekker snurkend zijn bench verkiest boven enige andere activiteit. Daarom vind ik het verstandiger hem even wat rust te geven want tenslotte moeten we donderdag en vrijdag 2 keer 2 "gastlessen" geven op het Connect College in Echt. Dus donderdag en vrijdag, weer op naar Echt. Als ik daar binnen kom hoor ik links en rechts, hej kijk daar heb je die hond weer van de open dag.

Mijn motto: "Wat je met passie doet, doe je goed!" blijkt maar weer eens te kloppen en vaak lukt het dan ook nog die passie over te dragen. Dat is mooi! Volle aandacht van de leerlingen, wat moet ik ervan zeggen....ben zo trots op mijn Dismo. Dismo kan ondanks alle prikkels om hem heen, zo mooi werken en hij vindt het inmiddels allemaal heel gewoon.

Het is een voorrecht om gastgezin te zijn van Hulphond.nl en jonge mensen iets te mogen vertellen wat een hulphond voor iemand kan betekenen. Als ik voorbeelden van cliënten aanhaal in de klas, wordt het heel stil en je voelt bijna dat het iets met de leerlingen doet, het zet ze aan het denken. Bijvoorbeeld een verkeersongeluk in je leven kan je leven totaal veranderen en dan is het niet meer zo gewoon om alles zelf te kunnen. Op de afsluitende vraag hoe ze het vonden was dan ook het antwoord: "Leuk, en ik had nooit gedacht dat een hulphond zoveel kan."

Dit jaar heeft Corola een tijdje terug hulphond.nl aangedragen als goed doel voor de vastenactie van het Connect College. Helaas zijn we niet door de "voorselectie" gekomen en de leerlingen moeten nu uit 5 andere, ongetwijfeld ook hele goede doelen hun keuze maken voor de vastenactie van dit jaar. Toch kan ik het niet nalaten het Connect te stimuleren volgend jaar nog eens aan hulphond.nl te denken. Ik kom in ieder geval, als ik een volgende pup heb, weer gastlessen geven want ik vond het super om te doen. Met Dismo gaat dat niet meer gebeuren want hoogstwaarschijnlijk wordt Dismo 2 april ingeleverd in Herpen. En dan wordt het stil..................

Wat ben ik toch een kluns, heb ik eindelijk een hond die mij de krant en de pantoffels brengt, geef ik hem af. Voor die mensen die mij iets beter kennen, denken nu waarschijnlijk: "Dat is Marianne, ze is een gevoelig watje maar ze redt zich er met een grapje uit! Wat is Marianne zonder gevatte droge humor?" En nu eerlijk, terwijl ik dit type rollen er tranen over mijn wangen. Want wat is dit een dubbel gevoel, het moment van afgeven van mijn Dismo komt akelig dichtbij en het gevoel van blijdschap dat het ons gelukt is, het zou zoveel erger zijn als zo'n geweldige kanjer als Dismo het niet zou halen. Maar het is nog geen 2 april, dus verder met de dingen waar nog hard aan gewerkt moet worden. Het niets hoeven met andere honden vindt Dismo nog erg moeilijk. Er zijn toch echt honden op deze wereld die volgens hem meer aandacht verdienen dan ik op dat moment, dus daar gaan we nog keihard aan werken.

En dan tot slot nog een paar groepsfoto's van het Connect College in Echt. Dank jullie wel meiden en jongens voor jullie oprechte aandacht. Ik vond het geweldig om te doen. Misschien tot een volgende keer.