Wat doet Dismo los in het bos?

Alweer een weekje ouder, 11 weken is onze blonde gekrulde labradoodle! En natuurlijk weer een week vol ervaringen rijker.

De kids hebben een weekje vakantie van school en handbal en dat is een ideaal moment om het commando "hier"eens op een speelse manier te gaan testen. Allemaal in een kring en daar gaan we, om de buurt wordt geroepen "Dismo, Hier", Paule je bent het eerste aan de beurt. De spanning stijgt, Paule roept......en Dismo kijkt me aan en denkt: "he hallo, moet ik nu ook nog naar de rest van dit gezelschap gaan luisteren of houden we het duidelijk en luister ik alleen naar jou? Kunnen we het hier vooraf even over hebben?" Ik loop even met hem mee richting Paule en geef hem te kennen dat het goed is en daar gaat ie, kwispel, kwispel van de een naar de ander goed oplettend wie hem roept! Plezier voor 10, en dan de kunst van het op tijd stoppen toepassen, kijk dat is leuk trainen. Hier wordt iedereen blij van. Net zoals van het moment dat hij "down" gaat zonder de handbeweging erbij te hoeven maken, of als "dressed" (riem omdoen) er al heel goed begint uit te zien. Dismo leert snel en vindt het bovendien leuk om voor je te werken. Ik had er in het begin bv een hard hoofd in of het commando "smullen" (de hond moet gaan zitten, bak voer neerzetten en hond mag pas gaan eten als je het commando "smullen" zegt) zo gemakkelijk zou gaan lukken, want Dismo heeft zich inmiddels aardig aan de familie Hassink aangepast en vindt eten nu ook net als de Hassinkjes het hoogtepunt van de dag. Na een paar keer......no problem baas, als jij wilt dat ik wacht doe ik dat toch. Ik zou bijna zeggen, luisterde iedereen maar zo goed!

Dismo wordt wel een stuk vrijer. Aan de lijn bleef hij altijd keurig naast of achter me, maar nu wordt de wereld toch wat groter en gaat hij ook wel eens vooruit. Tja, dan blijven we staan, of draaien we om, en nog een keer, en nog een keer....totdat de aandacht weer erbij is en dan kunnen we weer vooruit. Het zal zeker niet allemaal zo goed blijven gaan maar tot nu toe genieten we volop van hoe goed dat het gaat.

Honden zijn soms net apen, of mensen, noem het maar zoals je het noemen wilt. Sjtip heeft nooit botten geknaagd en had daarom zijn tanden niet stralend wit zoals op de bekende tv reclames. Nu Dismo botten knaagt, verslindt Sjtip het ene bot na het andere en het gebit ziet er veel beter uit. Dus wellicht eerdaags een telefoontje van Prodent, Oral B, Zendium om mee te doen in een tv commercial, we zijn hard aan het oefenen op een stralende lach!

Zondag hebben we een super gezellige dag gehad met vrienden Roy en Anjo met de dochters Luna en Zarah. De honden hebben hier lekker ontspannen aan deelgenomen, lekker erbij, af en toe wat dollen maar vooral ook lekker uitrusten. Zarah is een beetje bang voor honden maar op het einde van de dag kwam een welgemeende aai voor beide honden.

Dinsdag was het weer het moment van het huisbezoek van Karin. Altijd weer leuk, altijd weer heel erg leerzaam. Karin wilde graag zien wat Dismo los in het bos zou laten zien, dus op naar het bos en los.....en dat ging heel goed. Dismo gaat zijn gangetje maar houdt mij ook keurig in de gaten, als ik terug loop, omdraai, hier roep of wat dan ook dan is hij zo weer bij me. Super, volhouden zo!
Hulphonden mogen niet in het water of door waterplassen heen omdat dat voor zijn latere werk gevaar kan betekenen. Of de uitdaging van het zwemmen bv een grotere kan worden dan het werken voor zijn baas op dat moment. Bovendien kan niet iedere gehandicapte de hond droog en zuiver maken bij thuiskomst, dus de honden wordt aangeleerd langs waterplassen te lopen. Maar Karin zegt, we moeten natuurlijk wel weten wat hij doet met een plas water. Als jij hem daar een jaar lang vandaan houdt, weten we nog niet hoe de hond op water reageert. Nu is het bijna niet te geloven maar dinsdag had het geregend en lag sinds hele lange tijd een plas water in het bos. De eerste keer liep Dismo er gewoon langs en de tweede keer ging hij eruit drinken. Dus zegt Karin je moet zelf zorgen dat je drinken voor Dismo bij je hebt als je naar het bos gaat. Zo gaat dat en zo simpel kan het zijn, je moet het alleen maar even allemaal weten en je ervan bewust worden of zijn.

Gisterochtend moest ik voor mijn rug naar de chiropractor dus ik denk dat neem ik Janne mee, kan zij Dismo even in de gaten houden tijdens mijn behandeling. De hand op de deurklink en mijn vriendelijk goedemorgen nog nagalmend....oh, hier mogen echt geen honden binnen, oh nee, echt geen honden....
maar, dit is een hulphond in opleiding en die zijn een uitzondering op de regel (ik was al aan het zoeken naar mijn legitimatiebewijs).....,
oh nee, ja weet ik, ik zie het, ik ken ze,  maar nee geen honden.
Poeh, adem in, adem uit.
Hoe doen jullie dat dan met gehandicapte mensen die afhankelijk zijn van een hulphond en die voor een behandeling komen?
Ja, dat weet ik niet, dat hebben we nog nooit aan de hand gehad....maar mijn baas wil geen honden in de praktijk. Het moet hier allemaal hygiënisch blijven en mensen lopen hier op blote voeten.
(er gaan nog een aantal argumenten over en weer, die ik jullie zal besparen)
Oké, zou je dan voor mij de baas kunnen bellen en navragen of hulphonden daadwerkelijk niet binnen mogen? Is het antwoord nee, dan is het maar zo en kijken we dan wel verder.
40 Seconden later is de baas gebeld en hulphonden mogen binnen. Ik krijg een aantekening bij mijn afspraken dat met mij een hulphond i.o. meekomt en dat de collega's hier ook van op de hoogte zijn dat dat mag. Kijk dat is klantvriendelijke dienstverlening. Had nu meteen even rustig gezegd: "ik ga even voor u navragen hoe we daar hier mee omgaan, heeft u een momentje?" Klaar was Kees geweest (en ik en Dismo) en dan was een vervelend gevoel over en weer uitgebleven. Maar ja ook dat is subjectief, want toen ik Janne vroeg wat vond jij nu van die reactie, antwoordt Janne: "Ik moest moeite doen om er niet om te gaan lachen."

Na de chiropractor gauw even naar Job Vossen, want Jetske heeft hier gelogeerd en wat is Dismo daar welkom. Heb je Dismo bij je, oh leuk....kijk! Dismo heeft kennis gemaakt met de hamster van Job en dat was reden het staartje vrolijk heen en weer te laten kwispelen. Jetske gaat nog niet mee naar huis en blijft nog bij Job. Dus we gaan weer verder na een lekkere kop koffie.

Paule, Janne, Dismo en ik gaan naar Lilian en onze super vriendin Radka. We hebben voor Lilian en Jos een presentje gekocht omdat ze ons de laatste tijd behoorlijk veel geholpen hebben en omdat ze gewoon super lief zijn. Zulke mensen verdienen af en toe een extraatje. Ik weet eigenlijk niet wie dit gezelliger vindt, de honden of de mensen.

Naar huis want Janne moet naar de paardrijles en daar komen we erachter wie de tot nog toe voor ons "onbekende" volger tsouts-delange is, dat is Trees die ook in de les van Janne rijdt. Leuk! Dat vind ik echt leuk, hoeveel mensen de blog volgen en de reacties die ik hierop krijg. Alle lieve mensen bedankt voor de complimentjes.

Saskia heeft zelfs voor ons getwitterd, ga toch ook echt eens uitzoeken hoe dat werkt (als ik daar ergens de tijd voor vind). Dus die mensen die via dat berichtje kennis maken met mijn blog, welkom en veel lees plezier!